tag:blogger.com,1999:blog-883466937753286562024-02-06T21:37:12.839-08:00NajnavBoeken recensies en andere verhalenAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.comBlogger54125tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-74084245104614171262015-09-28T00:56:00.003-07:002015-09-28T00:56:33.968-07:00sappige Scandinavisch mos<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Roman van
Helle Helle. Uitgeverij Querido. 159 blz. Deense titel: Hvis det er. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Helle Helle is op 14-12-1965 in Denemarken als Helle
Olsen geboren en ontwikkelde zich tot een vooraanstaand schrijfster, zowel in
Denemarken als in het buitenland. Haar werk is</span><span style="background: white; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> in veertien talen vertaald
en ze heeft</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> verschillende literaire prijzen gewonnen waaronder de
prestigieuze </span><span style="background: white; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Boghandlernes Gyldne Laurbær en de Nordisk Rads Litteratuurpris.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background: white;">Ik had nog nooit van haar gehoord en koos het boek eigenlijk op de
cover. Zowel het hertje, dat je kwetsbaar en nieuwsgierig vanuit een mistig bos
aankijkt, als de naam van de schrijfster ‘Helle Helle’ samen met de titel </span><span class="apple-converted-space"><span style="background: white; font-size: 12pt; line-height: 115%;">‘Als
je wilt’, maakte me nieuwsgierig. Ondanks Google kan ik u niet vertellen waarom
deze schrijfster Helle Helle als schrijvers naam koos. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="apple-converted-space"><span style="background: white; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Waar gaat het boek over, wat is het verhaal of het
thema? Eerlijk gezegd is dat nog niet zo gemakkelijk om onder woorden te
brengen. Een man en een vrouw ontmoeten elkaar in een Deens bos terwijl ze aan
het hardlopen zijn en waar ze allebei de weg zijn kwijt geraakt. Het wordt snel
donker en er is geen maan. Ze besluiten bij elkaar te blijven en de ochtend af
te wachten. Hij heeft aan zijn nieuwe hardloopschoenen een pijnlijke blaar
overgehouden en daarom gaat zij gaat op de tast water zoeken in een beek die ze
vlak bij hebben gezien, iets wat ze beter niet had kunnen doen gezien de
darmkrampen die zich de volgende dag zullen melden. De nacht duurt lang, ze
hebben honger en delen samen een pakje kauwgom terwijl zij verteld over haar leven.
Mij wordt het niet duidelijk of de vrouw haar verhaal over haar jeugd, liefdes
en teleurstellingen, aan de man of dat de schrijfster dit aan mij als lezer
verteld. Het maakt voor het verloop van het verhaal echter geen verschil.
Wanneer ze, na twee dagen, uiteindelijk een huis vinden waar alleen kinderen in
de huiskamer spelen, besluiten ze in de schuur te wachten tot de ouders zullen
arriveren. De volgende ochtend ontdekken de kinderen de twee zieke en vermoeide
hardlopers maar gaan niet over tot actie. De man en de vrouw nemen de bus.
Einde verhaal. Beetje bijzonder maar niet echt ongeloofwaardig. Het zou kunnen.
<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span class="apple-converted-space"><span style="background: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Wat maakt dit boek tot een mooi boek?. Helle Helle is in staat tot het
prachtig verwoorden van hele gewone alledaagse dingen en haar zinnen zijn
altijd precies passend. Geen woord te veel en zeker geen woord te weinig, geen
hoofdstuk te lang of te kort. Grootte thema’s als de dood, verraad, angst,
intimiteit en liefde, zijn wel degelijk
in de roman aanwezig maar worden nergens open en bloot beschreven. Je voelt ze
al het ware op de loer liggen, wat het voor mij moeilijk maakte om het boek weg
te leggen. De sfeer in het bos, de intimiteit, de regen en de kou en het
noodlot sluipen als jonge vossen tussen de regels door. Er is een dreiging die
niet dreigend is, er gloort verlossing zonder dat ze opkomt en er worden vragen
opgeroepen waarvan ik als lezer weet dat die niet beantwoord zullen worden. Haar
zinnen lijken penseelstreken van Vincent Gogh en verbeelden een wereld waar
donkere luchten contrasteren met helder zon geel graan. Helle Helle neemt je
mee in een intimiteit die vooral geloofwaardig en dragelijk is.</span></span><br />
<span class="apple-converted-space"><span style="background: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNx3hXLGb3ZuSyjzOGTNE67p9gLLehFeOd-VCNrphvxED6l38-KlFkntljSMqMyfTnngk5oSC7TnHR31VjvI8pwh6csIdFL2D8fsvkOmCWsDxiSiY6Tb3PWS-sPnoXYMyvuTxbWlumn4U/s1600/Helle+Helle.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNx3hXLGb3ZuSyjzOGTNE67p9gLLehFeOd-VCNrphvxED6l38-KlFkntljSMqMyfTnngk5oSC7TnHR31VjvI8pwh6csIdFL2D8fsvkOmCWsDxiSiY6Tb3PWS-sPnoXYMyvuTxbWlumn4U/s320/Helle+Helle.JPG" width="199" /></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-23494807763652850242015-05-08T08:47:00.004-07:002015-05-08T08:47:45.166-07:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSLWXU8MLjQuCcSXz9MgJGBG0s5e4hv2AXqy7IXcGh4NwihKl8xt_igDW-Rx1ybPCp1cmyko5MuDJ8Ie-sPbhyajOPHtwQCro1k-0lhXEA8Zd5nM_O1LwuOOTK13RuFe_gZZSxVy8yeOY/s1600/ICA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSLWXU8MLjQuCcSXz9MgJGBG0s5e4hv2AXqy7IXcGh4NwihKl8xt_igDW-Rx1ybPCp1cmyko5MuDJ8Ie-sPbhyajOPHtwQCro1k-0lhXEA8Zd5nM_O1LwuOOTK13RuFe_gZZSxVy8yeOY/s320/ICA.jpg" width="202" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Fascinatie voor Connie Palmen <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Roman: Ica. Auteur Eva Posthuma de Boer. Uitgeverij
ambo|anthos. 279 blz. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
In haar nieuwe roman Ica beschrijft Eva Posthuma de Boer,
haar bewonder-relatie met de schrijfster Connie Palmen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Eva Posthuma de Boer is naast romanschrijfster en columnist
ook de echtgenote van Frank Lammers en die kent u dan weer als acteur in de
film over het leven van Michiel de Ruyter (2015), maar bovenal als goedmoedige
en sullige huisvader in de reclame spotjes van de supermarktketen Jumbo. Dit
laatste benadruk ik omdat Eva haar man nadrukkelijk opvoert als haar al even
goedmoedige en sullige echtgenoot Willem. In deze voor mij verwarrende roman
draagt Conny Palmen de naam Ica Metz en geeft Eva Posthuma de Boer zichzelf de naam
Nadine Sprenger. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
In de media is de afgelopen tijd op allerlei podia stevig
reclame gemaakt voor het boek met als hoogtepunt een optreden in ‘De wereld
draait door’ waar naar mijn mening alles over Conny Palmen groot nieuws is.
Conny Palmen schrijft naar verluid hoogstaande literatuur en heeft daarnaast het
bed gedeeld met de tot de verbeelding sprekende Ischa Meijer en Hans van Mierlo,
die ze allebei naar het graf droeg. Eva bewondert Connie Palmen niet alleen, ze
kent de schrijfster ook persoonlijk en houd als rasechte fan een zeer gedetailleerd
plak-en-knipboek over Connie en haar werk bij. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wanneer iemand aankondigt een roman te hebben geschreven
over een beroemde schrijfster dan verwacht ik dat het boek handelt over die beroemde
schrijfster. Vandaar dat ik na honderd pagina’s wat verward raakte en moest
concluderen dat het boek gaat over een schrijfster die een boek schrijft over
een beroemde schrijfster. Die schrijfster is de schrijfster zelf en ze schrijf over
zichzelf in tweede persoon. Ze schrijft over haar man Willem (Frank Lammers), haar
kinderen en ze beschrijft de aanloop tot het schrijven van een boek over de
door haar zo bewonderde schrijfster. Wie iets te weten wil komen over Conny
Palmen, komt met dit boek bedrogen uit. Er worden korte ontmoetingen met Connie
beschreven die zich vooral afspelen op het boekenbal, gezeten op de treden van
de trap waar Harry Mulisch uiteindelijk insliep en er wordt veel ingegaan op de
twijfels van Eva zelf. Mag het wel, kan ik het wel en wat zal Connie er van
vinden? Tot daar kon ik het verhaal volgen en tot daar kon ik geloven wat ik
las. Wanneer Nadine Sprenger Ica Metz meeneemt naar het zomerhuis van haar
vader(diep weggestopt in Frankrijk) om haar van dichtbij voor haar boek te
observeren slaat bij mij het ongeloof toe. Als er al van bewondering sprake is,
dan schilt ze die vilein en soms <em><span style="background: white; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-style: normal; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-font-weight: bold; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">rücksichtslos
weg. Wie op de hoogte is van literair
Nederland wist al dat Ica (Connie Palmen) het moeilijk heeft. Ze heeft
het moeilijk met de dood, met de moraal in het algemeen en ze heeft het
moeilijk met de Nederlandse burgerlijke truttigheid. In het boek valt iedere
zachtheid weg en verrijst het beeld van een zwaar drinkende, rokende, moedeloze
en egocentrische schrijfster Ica. Hoewel ze over Ica schrijft gaat het boek
niet echt over Ica maar over de protagonist</span></em> Nadine Sprenger die worstelt
met zichzelf en ze probeert haar fascinatie voor <em><span style="background: white; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-style: normal; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-font-weight: bold; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Ica te doorgronden. Het boek is opgebouwd uit korte
hoofdstukken die fragmenten herbergen uit het dagboek dat ze in Frankrijk
bijhield. Ze bezoeken het nabijgelegen dorp, drinken veel wijn, draaien
constant om elkaar heen en tussen al die dingen door saboteert Nadine de
makelaar die het huis van haar vader moet verkopen door het plaatsten van rotte
vis op strategische plekken. Die vader heeft geld nodig om aan te tonen dat Eva
Braun ( de vrouw van Hitler) ooit naakt is geschilderd. Hier was de schrijfster
mij even kwijt. Dan, richting het plot, weet Eva de spanning op te voeren en
stort het kaartenhuis in. Welk kaartenhuis vraagt u zich dan af? Dat van Connie
palmen als Ica of het kaartenhuis van </span></em>Nadine Sprenger? Of is het toch het kaartenhuis van Eva
Posthuma de Boer zelf? Ik laat dat oordeel aan U. <span style="background: white; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-font-weight: bold;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Eva Posthuma heeft een mooi boek geschreven wat vlot leest
en dat mij als lezer verbaasde en verraste. <em><span style="background: white; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-style: normal; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-font-weight: bold; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">De vraag
blijft, wat is fictie en wat is non-fictie of te wel autobiografisch? Maar dat
was ook de bedoeling geloof ik. Toen Connie, tijdens het boekenbal zittend op
de treden van de trap van Eva Posthuma</span></em> de Boer<em><span style="background: white; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-style: normal; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-font-weight: bold; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> te horen kreeg dat die een boek
over haar had geschreven, antwoorde de schrijfster hautain: ‘daar kon ik op
wachten’. Ze bestede er zowaar nog een tweede zin aan en die luidde: ‘It better
be good’.Nu hoop ik maar dat ze die laatste zin als vriendin en collega heeft uitgesproken.
Want een zin als ‘ </span></em><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Courier New"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;">I'll see you in court’ was ook mogelijk geweest. </span><em><span style="background: white; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-style: normal; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-font-weight: bold; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></em></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<em><span style="background: white; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-style: normal; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-font-weight: bold; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Jan van
Rijsingen </span></em><o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-30170596303574097122015-05-08T08:46:00.001-07:002015-05-08T08:46:14.829-07:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK_FixJDEWHJ3DccDcRm6lb20dM_1f8dV86pl9kIbUeYvXD7cmvgt4eHWN1KSIhtOC6EJbllPCGGqj22to2dTobIYreigV9x7PvDRK69F81vgUk9OLeU-bZmX04Rdkv-fnVIWXDpxCbvI/s1600/wally.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK_FixJDEWHJ3DccDcRm6lb20dM_1f8dV86pl9kIbUeYvXD7cmvgt4eHWN1KSIhtOC6EJbllPCGGqj22to2dTobIYreigV9x7PvDRK69F81vgUk9OLeU-bZmX04Rdkv-fnVIWXDpxCbvI/s320/wally.JPG" width="234" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hoe een legendarisch popidool ten onder ging. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Biografie over Wally Tax. Door Rutger Vahl. Uitgeverij
Nijgh&Ditmar. 272 blz.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Na een veel te kort weekend en nadat ik mijn moeder voor de
zoveelste keer aan de poort had uitgezwaaid, trok mijn vriendje me mee naar de
goed bewaakte platenspeler in de hoek van de groepswoonkamer. Een zeldzame moderniteit binnen de muren van
het internaat waar ik verbleef en alleen aanwezig op de groepen van de oudste
jongens. Hij toverde een singeltje uit zijn weekendtas waarop vijf zeer
langharige jongemannen stonden afgebeeld. De tweede van rechts droeg zijn haar zo
lang dat het op de revers van zijn hippe leren colbertjasje viel. Ik wist
gelijk dat het de Outsiders waren ,die
samen met Q65 en de Bintangs tot mijn absoluut favorieten Nederlandse bands
behoorde. Even later daalde de naald van de pick-up in de groef en hoorde ik
vanuit een mysterieuze wereld het donker
gezongen ‘TOUCH’. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Na de hits die ikzelf al op singel had verzameld luisterde
ik opnieuw naar een van de hoogte punten uit de carrière van Wally Tax. De man
over wie deze biografie geschreven is.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De cover toont gifgele letters op een donkergrijze foto van
Wally Tax. Het hoofd van de zanger word in helder wit uitgelicht, als de aureool rond een heilige.
Een uitgeleefde shagje hangt doods aan zijn lippen en zijn lange sluike haar
wijst al even doods naar de handen die gevouwen zijn als in gebed. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>‘Leven en lijden van
een outsider’</b> staat in cocaïne witte letters geschreven op de cover. Dat
voorspeld niet veel goeds dacht ik, wetende dat het uiteindelijk slecht zal afgelopen
met Wally Tax. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wally Tax, ( 14-2-48) wordt geboren als zoon van Frits Tax en
zijn Oekraïense moeder Wera en krijgt als eerbetoon ‘van zijn vader aan zijn
moeder’ de Slavische naam Wladimir, die snel wordt afgekort naar Wally. Deze
Russische naam zal symbolisch blijken voor zijn worsteling met het leven wat zo
dramatisch eindigt. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Journalist Rutger Vahl kende ik niet, maar blijkt na
onderzoek al een biografie over de Nederlands-Zweedse volkszanger Cornelis Vreeswijk
geschreven te hebben. In de biografie over Wally Tax beschrijft Rutger op
onnavolgbare wijze, soms grappig, soms scherp en eerlijk, maar bovenal met veel
mededogen over dit legendarische idool uit de prehistorie van de Hollandse popmuziek. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Alle hits passeren de revue, evenals de vele pogingen om na iedere neergang (voornamelijk
veroorzaakt door zijn destructief alcohol en drugsgebruik)weer te herrijzen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hij ontmoet de groten der aarde in de popmuziek van de jaren
60 en 70 en staat weken in de top 20 met nummers als <i>‘You mistreat me’</i> <i>‘Lying all
the time’</i> <i>‘Touch’</i> en <i>‘Monkey on you back</i>. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ook wanneer Wally zich afscheid van de Outsiders, weet hij
zowel voor zichzelf als voor anderen hits te schrijven. Hij wordt door vrienden
heel lang omschreven als een lieve zachtaardige man, toch dwingt zich uit deze
biografie een beeld op van een egocentrisch, onverzadigbaar en vooral
onbetrouwbare popster. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Er zijn veel psychologische oorzaken aan te wijzen voor zijn
drugs en drank gebruik. Zoals de pijnlijke dood van zijn soulmate en
schrijfster Laurie Langenbach en zijn chronische minderwaardigheidscomplex. Een
feit blijft dat Wally zich ondanks de vele afkickpogingen en herkansingen
gebouwd op oude roem, zich dood drinkt, snuift, spuit, en rookt.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De succes periode met
de Outsiders neemt al met al niet langer dan vier jaar in beslag en zal hem een
levenslang krediet bij artiesten en
platenbazen opleveren. In deze korte periode ziet hij kans een ongekende roem te verkrijgen die voortduurt tot in de
21<sup>e</sup> eeuw of eigenlijk tot aan zijn dood in 2005 en zelfs daarna. Op de lindeboom
naast zijn grafmonument op de Nieuwe ooster begraafplaats prijkt een
goudkleurig bordje met de tekst: ‘<i>Wally Tax lives in his songs and the friends
who love him’ ‘Given bij Barbara Henninger’.</i> Na intrigerend speurwerk, wat
de intensiteit van deze mooie biografie onderstreept, vind Rutger uit, dat deze
Barbara, Wally’s muziek pas na diens dood heeft ontdekt. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik vind dat Rutger Vahl een mooie indringende en bovenal
eerlijk ogende biografie heeft geschreven waar Wally trots op kan zijn. Want
als er iets is wat naar voren komt uit deze biografie dan is het wel de liefde
voor muziek en zijn talent voor verliezen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="apple-converted-space"><span style="background: white; color: #252525; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 115%;"> </span></span> <o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="MsoNormal">
Jan van Rijsingen. <o:p></o:p></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-75047190267804728432015-03-20T08:49:00.001-07:002015-03-20T08:49:48.847-07:00- 60- Bart Chabots jubileumboek.<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF6l7Gs4uip3D1zhyphenhyphen6DCl6ILKORkunV59b1XTHuYoCykm6HoTaMyQZngB0phShtY3bamvDr3esBXCNMTshuMFIPMaLn3m_JwyAgQljWzsIsWdO_zuuTPCV7Iwr7hzZ5PGbJaeH1Qs8SmM/s1600/8024_Bart-Chabot-Zestig-door-Ant.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF6l7Gs4uip3D1zhyphenhyphen6DCl6ILKORkunV59b1XTHuYoCykm6HoTaMyQZngB0phShtY3bamvDr3esBXCNMTshuMFIPMaLn3m_JwyAgQljWzsIsWdO_zuuTPCV7Iwr7hzZ5PGbJaeH1Qs8SmM/s1600/8024_Bart-Chabot-Zestig-door-Ant.gif" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Boek: Zestig<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Auteur: Bart Chabot<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Uitgeverij: De Bezige Bij<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
355 blz<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het is hem niet aan te zien, maar Bart Chabot is zestig jaar
geworden ( 26 september 1954). Reden voor een feestje en een jubileumboek. Materiaal
genoeg zal de Haagse dichter zijn uitgever voorgehouden hebben. Want wanneer
deze markante persoonlijkheid net zo snel schrijft als hij spreekt moest er
materiaal genoeg zijn. De meeste Nederlanders kennen Bart Chabot echter van
zijn TV optredens bij Pauw& Witteman ( nu Pauw), De Wereld draait door en
Het groot Nederlands dictee. Voor dit laatste televisie programma schreef hij,
na er zelf vierentwintig keer aan te hebben deelgenomen, de vijfentwintigste
jubileum uitzending. ‘Zijn laatste’ kondigde hij aan. De frequente
theaterbezoekers onder ons zullen Bart Chabot kennen van zijn
theatervoorstellingen samen met Martin Bril en Jan Mulder en later met Herman
Brood en Jules Deelder waarin vooral zijn gedichten en korte verhalen voor het
voetlicht kwamen. Bart Chabot is een zeer productieve schrijver van proza en
poëzie met vierendertig titels op zijn naam.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
60, is overduidelijk een bloemlezing met op de omslag de
schrijver zelf, stemmig gekleed in het zwart, die een plank voor zijn hoofd
houd met de letters zestig. De feestelijke letters ‘bart chabot’ kunnen nog
maar met moeit de vreugde ophouden. Toch is het geen somber boek maar meer een
verzameling korte realistische vertellingen van een bewogen leven. Het is onderverdeeld
in thematische hoofdstukken met bevlogen namen zoals; Early days, Haagse
schimmen (1 en 2), Broodje totaal en (A few of) My favorite things, om te
eindigen met een tiental gedichten. Het voert de lezer met grote stappen door
het oeuvre en het leven van de schrijver en toont ons zonder meer de juweeltjes
(of pareltjes zo u wilt), uit zijn werk. Hij verhaalt over zijn avonturen met
grootheden die wij allemaal kennen; The Golden Earring, Herman Brood, Lee
Towers, Martin Bril, Ronald Giphart, Femke Halsema en vele anderen. Ook de
angstige ervaring en behandeling van zijn brughoektumor ( een tumor aan het
oor-orgaan) weet hij op zijn typische Chabot wijze te verwoorden. Bart is,
naast zijn oprechtheid die van de bladzijden af springt, vooral erg
humoristisch zonder gemakzucht. Herhaalde malen schiet ik tijdens het lezen in
de lach wat mij over het algemeen niet gemakkelijk overkomt tijdens lezen. Zijn
humor lijkt voort te komen uit de oprechte verbazing over het leven zelf en het
heeft zelden de bijsmaak van cynisme en al helemaal niet van sarcasme. Hij weet
het prachtig te formuleren in een weergaloze stijl. Wanneer je Bart Chabot wil
leren kennen zonder zijn hele oeuvre door te worstelen, heeft aan dit boek een
leuke handwijzer of te wel ‘Chabot in 355 bladzijden’. De gedichten die het
einde van het boek aankondigen vind ik lastig te beoordelen omdat de manier
waarop hij zijn werk voordraagt de literaire kracht wat mij betreft sterk
onderstrepen. Wanneer ik ze (stiekem) op de typische Chabot manier probeer te
declameren val ik al snel in de jammerlijke afgrond van hoogmoed. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Jan van Rijsingen.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-11643546427430477472015-02-07T22:32:00.000-08:002015-02-07T22:32:14.075-08:00Meidenboek, ook voor volwassenen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1wcgBX6j5tNJ1SuGKVXpDpckBbPu1-KKNJTvCLAao9psHvVz9opIle73UAVTeYCgdn8qBL5s-HB2Mrpm6Le18TxKNmQbFX10vN5eubAyxiPjNgZKrUgn0bBXFdcCs_-cccKn_g7iOHWw/s1600/rose.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1wcgBX6j5tNJ1SuGKVXpDpckBbPu1-KKNJTvCLAao9psHvVz9opIle73UAVTeYCgdn8qBL5s-HB2Mrpm6Le18TxKNmQbFX10vN5eubAyxiPjNgZKrUgn0bBXFdcCs_-cccKn_g7iOHWw/s1600/rose.JPG" height="314" width="320" /></a></div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px;">
<strong style="background-color: #f8f8f7; line-height: 17.5499992370605px; margin: 0px; padding: 0px;">Levenslessen (Not that kind of girl) – Lena Dunham – Vertaling Gemma Pauwels – Meulenhoff – 303 blz.</strong></div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px;">
Multitalent Lena Dunham werd geboren op 13 mei 1986 te New York en is dus nog maar net 28 lentes jong en is op deze jonge leeftijd al bekend als actrice, filmproducent en (scenario)schrijfster. Ook is ze de bedenker van de HBO-serie <em style="margin: 0px; padding: 0px;">Girls</em> waarin ze zelf de hoofdrol vertolkt waarbij u moet weten dat HBO een zeer bekend middelgroot Amerikaans televisienetwerk is dat zijn bekendheid ontleent aan series zoals <em style="margin: 0px; padding: 0px;">Game of thrones</em> en <em style="margin: 0px; padding: 0px;">The wire</em>.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Lena die al meerdere speelfilms regisseerde, is de dochter van kunstschilder Carroll Dunham en fotografe Laurie Simmons die ook al geen onbekenden zijn in het hippe New York. Ze won al snel prijzen voor haar scenario’s, filmscrips en als actrice. Ondanks haar welhaast onmogelijk drukke agenda wist ze toch ook nog tijd in te ruimen om een boek te schrijven over haar jeugd, prepuberteit en jongvolwassenheid.</div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px;">
Ondanks dat het boek waarschijnlijk niet voor oudere Nederlandse mannen bedoeld is, kon ik me er toch wel een beetje in verplaatsen. Vooral haar snelle korte, heldere schrijfstijl trok me door de voor mij onbekende jonge vrouwenwereld heen. Lena schrijft vlot en weet de kern van wat ze wil zeggen snel en treffend te formuleren en ik vind haar schrijfstijl dan ook veelbelovend. De thema’s en onderwerpen lijken direct uit haar eigen wereld te zijn geplukt en komen op mij erg Amerikaanse over, waarbij ik mag opmerken dat ze redelijk grappig worden omschreven. Dat het hier een typisch Amerikaans boek betrof werd me nog duidelijker door de (erg) brave woordkeuze wanneer ze seksueel getinte onderwerpen beschrijft. Nederlandse (vrouwelijke) auteurs schrijven doorgaans veel explicieter en grover. De recensies die ik over dit boek las en de manier waarop het boek in de media belicht werd, deed vermoeden dat hier sprake was van de gewaagde scandaleuze ontboezemingen van een uiterst moderne ontluikende jonge vrouw. Niets was minder waar en goddank, paait ze de lezer niet met geile praatjes. Het is een geslaagde poging om de lezer deelgenoot te laten worden van wat er zich zo afspeelt, wanneer een blank, joods, middle class lichtelijk verwend meisje in Amerika volwassen wordt.</div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px;">
Lena heeft haar boek ingedeeld zoals de serie ‘alles voor dummies’ is ingedeeld. Via de hoofdstukken Liefde & seks, Lichaam, Vriendschap, Werk en als laatste ‘Het grote geheel’ voert ze ons met veel vallen en opstaan langs voornamelijk relationele en seksuele teleurstellingen tot aan de eindeloze therapiesessies die geen zoden aan de dijk blijken te zetten. Groot worden gaat nou eenmaal vanzelf, daar heb je echt geen therapeut voor nodig. Haar joodse afkomst is net als bij Woody Allen aanleiding tot veel neurotisch getwijfel en gezeur over alles waaraan vader en moeder schuldig zo niet onschuldig zouden zijn. Ben ik te dik, ben ik niet mooi of goed genoeg, ruik ik uit mijn mond en zou ik dan misschien toch lesbisch zijn? Het boek weet in mijn ogen niet echt aan het concept ‘Meisjes dagboek’ te ontsnappen, maar het droge feit dat ik het met plezier heb uitgelezen, verraadt mogelijk de aanwezige kwaliteit. De illustraties overstijgen jammer genoeg het schoolagendaniveau niet en die doen eerder afbreuk aan het boek dan dat ze iets bijdragen. Het is vooral een leuk vederlicht leesbaar boek dat prima in een niet al te zware vakantiekoffer zal passen.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Hoe is de uitspraak ook al weer? ‘Vooral doorgaan!’<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Een luchtig vrolijk vakantieboek wat lekker wegleest.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-34647748647975746252015-02-02T05:11:00.001-08:002015-02-02T05:13:16.666-08:00Vlieland geeft een parel prijs<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOrFDuNinVW5_-uoq2-jtiTrMcdPVBf11KBRfFfUGOzLA0cFr2SYM3teZzz72WqmNR7sPKrRR_10niCzu8DNly0cLdi5ivJ7rTvdUnj8t7-P0eiqyPlr6B1tmTqqE5Z9-kTVuuT3_YRIE/s1600/eva-kelder-het-leek-stiller-dan-het-was.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOrFDuNinVW5_-uoq2-jtiTrMcdPVBf11KBRfFfUGOzLA0cFr2SYM3teZzz72WqmNR7sPKrRR_10niCzu8DNly0cLdi5ivJ7rTvdUnj8t7-P0eiqyPlr6B1tmTqqE5Z9-kTVuuT3_YRIE/s1600/eva-kelder-het-leek-stiller-dan-het-was.jpg" height="320" width="208" /></a></div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px;">
Niet lang geleden schreef ik voor boekenbijlage.nl een recensie over het boek <em style="margin: 0px; padding: 0px;">Levenslessen</em>van de alom geprezen Amerikaanse auteur Lena Dunham. En ik geef toe dat deze jonge vrouwelijke schrijfster een moedige poging heeft ondernomen om de lezer in haar belevingswereld te betrekken en dat vond ik tot op bepaalde hoogte ook geslaagd. Totdat ik de debuutroman van Eva Kelder las en ik met gerust hart kan zeggen dat deze van Vlieland afkomstige jonge schrijfster haar Amerikaanse collega in literaire zin achter zich laat, zoals een slechtvalk een gans achter zich laat. Waar de bestseller <em style="margin: 0px; padding: 0px;">Levenslessen</em> blijft hangen in goed bedoelde jonge meiden treurigheid, toont de roman <em style="margin: 0px; padding: 0px;">Het leek stiller dan het was</em> een veel diepere essentiële laag. Eva heeft duidelijk niet geschreven om te scoren maar omdat Eva schrijven moet.</div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px;">
Eva Kelder is nog een jonge schrijfster (1980) die haar mooie eiland Vlieland verliet om Engelse letterkunde en journalistiek te gaan studeren in Edinburgh, om vervolgens te gaan werken met oud-VS correspondent Charles Groenhuijsen. Voor het programma Holland Doc van de VPRO en haar project crossmediale <em style="margin: 0px; padding: 0px;">Search of Americans</em>trok ze met fotograaf Sabina Theijs door de VS. In 2012 debuteerde ze met een kort verhaal in het literaire tijdschrift Pass<em style="margin: 0px; padding: 0px;">ionate magazine</em>, waarna er al snel meerdere verhalen in verschillende tijdschriften verschenen. Nu debuteert ze met dit prachtige boek Het leek stiller dan het was.</div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px;">
Zoals de titel al prijsgeeft, beschrijft Eva een opmerkelijke stille buitenwereld die wordt vormgegeven door een dorp, het strand, de badgasten en bovenal in de gezapigheid van de kleinburgerlijkheid op het eiland. Een benauwende wereld waar de (hippie)moeder van de hoofdpersoon Seije met regelmaat van wegvlucht. We leren de jonge Seije kennen als een meisje met een groot innerlijk gevoelsleven dat waarschijnlijk vergelijkbaar is met het leven van de schrijfster zelf. Daarover later meer. Haar belevingswereld wordt prachtig geformuleerd in zinnen waarmee ze de lezer op pijnlijke wijze weet te ontroeren en te fascineren. Ze leidt de lezer langs aangrijpende landschappen van de verwarrende gevoelens en belevingen die passen bij van een opgroeiende adolescent.</div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px;">
De innige vriendschap van Seije met haar homoseksuele vriend Teun verwart zowel hem als haar en uiteindelijk komt het tot een pijnlijke confrontatie wanneer ze hem verraadt tijdens een nacht vol feest en drank. Haar naïeve wereldbeeld brokkelt snel af en de realiteit dringt zich onafwendbaar op. Onbreekbare banden blijken te breken en ze vraagt zich af of haar moeder haar in de steek laat of gewoon loslaat. Ondanks de scherf in zijn ziel besluit Teun toch om samen met Seije Engels te gaan studeren in Edinburgh. Daar wordt Seije uiteindelijk verliefd op studiegenoot Daniel die zijn liefde voor literatuur verraadt door te buigen voor zijn dominante ouders en het grote geld. Seije, op haar beurt, verraadt de hoogleraar die haar talent herkent door te kiezen voor een leeg upper class New Yorks leventje. Eva schetst een wereld die pijnlijk ontroert en mij mee weet mee te slepen naar een geloofwaardig plot. De vraag hoezeer deze roman autobiografisch is, beantwoord ik met de woorden van Gerard Reve, ‘in wezen is alles wat een schrijver schrijft autobiografisch’.</div>
<div style="color: #4a596b; font-family: LatoReg, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.5499992370605px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px;">
Nadat ik dit prachtige boek had uitgelezen, bekeek ik nogmaals de omslag. En jawel, die omslag dekt de inhoud meer dat ik had durven hopen toen ik aan het boek begon. ‘Fris, kleurrijk, spannend en bovenal jong’. Een eerste stap op weg naar een mooi oeuvre dunkt me.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-72734218728155099532015-01-27T21:50:00.002-08:002015-01-27T21:50:39.870-08:00Vuisthamer voor een instellingskind<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhykCmcj0dRJGqnAFshnzNJllLfnlSWz44Edrc86ed54F-GonHRf94FfkrYTCz7ZiBQvLE38pvfWIWcEYLSmMZvqrEgP0MwCWcqEI4LV9E37HUZcOJ4r_cNgH_xqPwv2z7tH6qhjYf8ocM/s1600/Kaddisj1-187x300.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhykCmcj0dRJGqnAFshnzNJllLfnlSWz44Edrc86ed54F-GonHRf94FfkrYTCz7ZiBQvLE38pvfWIWcEYLSmMZvqrEgP0MwCWcqEI4LV9E37HUZcOJ4r_cNgH_xqPwv2z7tH6qhjYf8ocM/s1600/Kaddisj1-187x300.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
De Vlaamse schrijver Dimitri Verhulst voldoet wat mij betreft aan
alles waar een (moderne)schrijver aan moet voldoen. Hij heeft een mooie
hand van schrijven, creëert de mooiste zinnen voor bijzondere
verbeeldingen, is intelligent en hij heeft zeker iets te vertellen. In
interviews is hij mysterieus en ondoorgrondelijk, soms bijna
onverschillig en hautain. Menig interviewer zag ik sneuvelen in een
poging om op gelijke (literaire) voet met hem te komen en net als bij
zijn Vlaamse collega Herman Brusselmans lukt dat zelden. Niet dat je
deze twee schrijvers met elkaar kan vergelijken, want waar Brusselmans
de literaire slapstick heeft uitgevonden, heeft Verhulst de
Vlaams-Nederlandse romantische literatuur nieuw leven in geblazen. Maar
er zit ook iets ondoorgrondelijks in de man, iets slechts. Goddank, hij
schrijft!<br />
<br />
Dimitri Verhulst schreef en publiceerde veel. Wij (ik) in Nederland kennen hem voornamelijk van de bestseller <em>De helaasheid der dingen</em>(verfilmd in 2006) en <em>Godverdomse dagen op een godverdomse bol</em>. Mijn voorkeur gaat echter uit naar het bijna poëtisch geschreven: <em>Mevrouw Verona daalt de heuvel af</em>
waarin hij zinnen laat vloeien zoals impressionisten schilderen en
bovendien is het een geheel fictief verhaal. Hij won vele prijzen
waaronder de Gouden uil en de Libris Literatuur Prijs. Een niet
onverdienstelijke staat van dienst voor een man van nog geen 42 jaar
oud. Daarbij, en dat is goed nieuws voor ons Nederlanders, schrijft hij
het Boekenweek geschenk 2015. Ik zie er naar uit.<br />
De titel Kaddisj voor een Kut dwong mij Google aan het werk te zetten
want ik wist niet wat Kaddisj betekende. Het bleek een joods gebed. Het
verhaal wordt verteld van uit de tweede persoon die, naar ik vermoed,
tegen zichzelf spreekt, die zichzelf als het ware in de spiegel
toespreekt. In de eerste helft van het boek worden we meegenomen door
een ex-instellingskind (inmiddels volwassen en tegen alle verwachting in
succesvol, namelijk de schrijver zelf), naar een begrafenis van een
mede instellingskind (een meisje). Via korte soms inktzwarte
beschrijvingen uit hun gezamenlijk verleden leidt de verteller de lezer
langs de vele misstanden en pijnlijke ervaringen in de
jeugdhulpverlening. Traumatische afwijzingen door nare ouders en of
opvoeders tot aan de drastische zelfmoord van datzelfde meisje waarmee
de hoofdpersoon een kortdurend afstandelijk seksueel contact binnen de
muren van de inrichting heeft gehad.<br />
<br />
Verhulst neemt in de gehanteerde stijl een schijnbare afstand tot de
personages en de zeer harde en pijnlijke wereld van het afgewezen kind.
Ik vermoed omdat hij zelf een ex-instellingskind is. Dat lukt echter
niet door de prachtige manier waarop hij haarscherp en in korte
aangrijpende zinnen een betrokken en zeer vertwijfelde verteller neer
weet te zetten. Er is geen emotionele ontsnapping mogelijk. De tweede
helft van het boek beschrijft de moord gepleegd door twee
ex-instellingkinderen op hun eigen kroost. Het zijn bizarre moorden die
door de manier waarop de auteur het hele verhaal neerzet geloofwaardig
worden verteld. Ik geef toe dat ik mezelf moest dwingen niet op internet
te achterhalen of deze moorden werkelijk hebben plaats gevonden, zo
overtuigend vind ik deze roman. De auteur heeft een pijnlijk
confronterend zwart omrand boek afgeleverd die mij even heeft laten
voelen hoe het moet zijn om te leven als instellingskind.<br />
Een negatief punt: ik was nog niet klaar toen het uit was, ik wilde meer.<br />
Een positief punt: door de strakke beknoptheid komt het binnen als een vuisthamer.<br />
<br />
<a class="colorTipContainer yellow" href="http://najnav.blogspot.nl/?spref=fb" target="_blank">Jan van Rijsingen</a>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-77477986245635912732015-01-21T21:56:00.001-08:002015-01-21T22:33:17.349-08:00Ik Las voor U <div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-large;">‘Kieft’</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ieder nieuw boek is voor mij een feestje van verwachting, zo
ook deze keer toen het boek ‘Kieft’ geschreven door Michel van Egmond en
uitgegeven door Voetbal International (VI)via de brievenbus op mijn mat plofte.
De legendarische voetballer Wim Kieft kijkt me enigszins achterdochtig en met
een naar binnen gekeerde blik vanaf de omslag aan. Een voortreffelijke foto vind
ik, waaronder cocaïne-witteletters het feestje van ‘Kieft’ al voorspellen. Want,
zoals hij zelf al breeduit in de DWDD <a href="file:///C:/Users/Jan/Documents/schrijven2013/boekenbijlage/Kieft%20(res).docx#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>aangekondigd,
verteld het boek het persoonlijk verhaal van zijn alcohol en cocaïne verslaving.
De naam Michel van Egmond kende ik alleen van het boek over ex voetballer en TV
presentator ‘GIJP’,<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
(wat ik overigens niet heb gelezen). <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het boek ‘Kieft’ dient niet als biografie gelezen worden
maar meer als, een aan de hand van vraaggesprekken opgetekend, levensverhaal
over de neergang van een topvoetballer. Wanneer je in acht neemt dat Wim Kieft al
twintig jaar als alcoholist en junkie door het leven gaat, ziet hij er nog
opmerkelijk monter uit. Als schrijver en als geroutineerd lezer viel mij op de
eerste pagina de grote hoeveelheid wit op, wit papier. Brede witte kantlijnen,
veel wit tussen de regels en heel veel wit tussen de toch al korte hoofstukjes
waardoor ik toch maar eens besluit om te gaan tellen. U moet weten, dat een gemiddelde
roman of boek ongeveer 300 tot 350 woorden per pagina telt. Het boek ‘Kieft’ komt
echter niet verder dan ongeveer 150 woorden per pagina en zo zijn de 367
bladzijden snel gevuld. Misschien heeft Voetbal International geen hoge pet op
van zijn lezers of is de schrijver gebonden aan een afgesproken quota wat
betreft gewicht, tijd en woorden. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Waar gaat het boek over? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
In het boek wordt een ontmoeting beschreven tussen Wim Kieft
en de journalist Michel van Egmond. De ontmoetingen spelen zich voornamelijk af
in hotellobby’s, restaurants en een enkele keer bij Kieft thuis of tijdens een
snabbel ergens in het land. Aan de hand van korte vragen die van Egmond stelt
geeft Wim Kieft langere of kortere antwoorden. Er volgt een uiteenzetting van zijn
gang langs clubs, kampioenschappen, landen en finales waar Wim met meer of
minder succes aan heeft deel genomen. Veel chronologie kan ik in het boek niet
ontdekken, waardoor de jaren en de successen als na een stevige nacht cocaïne
gebruik niet meer van elkaar te onderscheiden zijn. Er wordt geen moeite gedaan
om de lezer bij de les te houden wat betreft de opbouw van zijn carrière en of zijn
verslaving. Ajax, PSV, PISA, Bordeaux en het Nederlands elftal, ik ben het
spoor al snel bijster, hoewel dat ook aan mijn kennis van de voetballerij kan
liggen. Wel wordt uitentreuren ingegaan op zijn minderwaardigheidscomplex en
hoe hardnekkig die tot de dag van vandaag aanwezig is. <i>‘Ik kan het niet, Ik heb het nooit gekund en ik zal het ook nooit
kunnen’</i>, dat was Kieft ten voeten uit. En al die minderwaardigheid verpakte
hij in arrogant zwijgen, cynisme en opschepperig drank gebruik. Nadat hij met
zijn actieve voetbalcarrière is gestopt ontpopt hij als een 1<sup>e</sup> klas
coke gebruiker met de allure van een top-spits. Hij maakt veel vrienden en al
gauw nog meer vijanden, maar wat ze ook van hem zijn hij belazerd ze allemaal.
Zijn ouders, zijn kinderen, zijn vrouwen, zijn vrienden en iedereen in de
voetballerij, allemaal is hij ze iets verschuldigd. Soms is het liefde, soms is
het tijd en soms is het vertrouwen, maar voor het merendeel is het geld. Veel
geld. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheaWihSz25Qe3nZEeOO0ABnwDZNB7A4RRpXRtNSoI0IKqUKvaZsRA0ltzmbt6fyZN8w55L-SmSL1aVve5_QerjjNBBdtfOuzuNWvU1tBzKiSKn0-ZHCIL_SISxO2VMB0vuqCpoeA7gJWs/s1600/9200000027107478.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheaWihSz25Qe3nZEeOO0ABnwDZNB7A4RRpXRtNSoI0IKqUKvaZsRA0ltzmbt6fyZN8w55L-SmSL1aVve5_QerjjNBBdtfOuzuNWvU1tBzKiSKn0-ZHCIL_SISxO2VMB0vuqCpoeA7gJWs/s1600/9200000027107478.jpg" height="320" width="223" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div>
<!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<br />
<div id="ftn1">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/Jan/Documents/schrijven2013/boekenbijlage/Kieft%20(res).docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a> y<o:p></o:p></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-72810772158355492752013-08-13T06:35:00.001-07:002013-08-13T06:35:26.368-07:00Vakantieliefde<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjI_GOWkGrEO2WBLIoXlm9oV42FUGhwVBZVpVK9rVRbkqHSnm4_A_ob2cL3ntvjNIucyU1Vp8edEyztp2vgGW9-HLcGmJWMEBMuoJRMYFy849C02POcxG5FcMsL4PhpVMzCumU51a7iCE/s1600/MRI-CT.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjI_GOWkGrEO2WBLIoXlm9oV42FUGhwVBZVpVK9rVRbkqHSnm4_A_ob2cL3ntvjNIucyU1Vp8edEyztp2vgGW9-HLcGmJWMEBMuoJRMYFy849C02POcxG5FcMsL4PhpVMzCumU51a7iCE/s320/MRI-CT.jpg" width="191" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Wacht(kamer)</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Er liggen erg veel ‘tijdschriften’. Stapels!. Sommigen gaan
terug tot 2006. Met moeite sla ik de pagina’s om maar mijn aandacht beklijft nergens.
Ik hoor iemand roepen 'Mevr Mortales'. Waarna er niets gebeurt. Nogmaals, nu iets scherper klinkt ‘Mevrouwww Mortales'. Dan
zowaar verheft een zware zeventigplusser zich en volgt de verpleegkundige enigszins
moedeloos. De Viva heeft in 2009 de vakantieliefde als thema, waarin een
radeloos redactielid haar gebronsde adonis treft op een palmstrand aan azuren
zee. Hij strooit complimenten en weet raad met massage olie en zonebrand. Traag
passeert mij een vrouw van middelbare leeftijd met net zo’n linnen tasje als waarin ik mijn, IMR afleiding
cd’s, mijn brood voor na, en mijn mobiel
meezeul. Bij haar echter krult sierlijke een doorzichtig gelig slangetje vanuit
het opbollende tasje tot onder haar rok. Ze kijkt heel even onbewogen naar me. Ik
lees verder dat de vakantieliefde er geen moeite mee heeft wanneer het gevlinderde
redactielid betaald in de strandtent waar hij erg populair blijkt te zijn. Hij
kent iedereen maar heeft alleen oog voor haar. Terwijl hij zijn hagelwitte
tanden bloot lacht boven een veel te dure cocktail, veroorzaakt een kudde
witte jassen kippenvelwind en zie ik hoe een opperwittejas een waaier van
nauwelijks aan El cid ontsnapte feuten meesleuren al was hij de feutenvanger
van Hamelen. Niets van metaal mag mee naar binnen, zegt de coassistent wanneer
ik met sardonisch genoegen de vakantieliefde terug op de stapel leg. Ik ken de
afloop.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-34096753450809339442013-03-27T12:35:00.003-07:002013-03-27T12:35:39.788-07:00Uit de teloorgang van Jacob<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Het café waar hij binnenliep, was
nagenoeg leeg. De dikke eigenaar zat uitgeblust op een kruk achter de toog en
rookte een sigaar terwijl hij ongestoord naar de, aan het plafond gemonteerde,
televisie keek. Aan een tafeltje zat een man voorovergebogen in een krant te
lezen, verder was het café leeg. Het was een bruin café met biljart. Eén van de
laatste eilanden in deze waanzinnige wereld, dacht Jacob. Hij liep naar de bar
en wachtte tot de eigenaar zich los zou scheuren van de televisie. Omdat hij
hier wel vaker was geweest verbaasde het hem niet dat de man hem nog geruime
tijd liet wachten alvorens hem te vragen. ‘Wat mag het zijn?’ ‘Doe maar een
bier en een jenever,’ antwoordde Jacob. Nu verhief de man zich zuchtend, schonk
het gevraagde in en zette de glazen voor Jacob neer. ‘Dat is vier euro
vijfenzeventig’, sprak hij kortaf met zijn blik nog steeds op de televisie
gericht. Jacob graaide in zijn broekzak en telde de munten voor hem uit, pakte
de glazen, liep naar een tafeltje tegenover de in de krant lezende man en ging
zitten. Er viel een stilte over de drie mannen. Het leek of Jacob de enige was
tot wie die stilte doordrong. De televisie maakte weinig geluid. Van wat Jacob
kon horen, deed hem vermoeden dat het om voetbal ging. Een stommere sport kon
hij zich niet bedenken. De kroegbaas had de asbakken op de tafels gelaten.
Eerder uit onverschilligheid dan als protest tegen het opgelegde rookverbod,
vermoedde Jacob. Een belachelijke zaak eigenlijk dat rookverbod. Als je niet
tegen rook kon, hoorde je niet in een café, vond hij. Straks mag je ook niet
meer drinken in een café. Niemand zou hem ooit verbieden om te roken of te
drinken. Het was toch zijn leven. Hij merkte dat hij in irritatie dreigde weg
te zakken en verwierp het onderwerp en de verongelijkte gedachten die er mee
samen gingen. Pakte zijn shag en begon een sigaret te draaien. Nu kwam er een
kale man met een klein hondje het café binnen. ‘Een borreltje, Willem?’ sprak
de kale man tot de televisie kijkende kroegbaas. Zonder de man een blik waardig
te gunnen, schonk hij de jenever in. Hij bleef daarna televisie kijkend en
bewegingsloos staan. Tot plots de kale man met een ferme teug het glas leegde
en resoluut terug op de bar zette, dat direct daarop weer werd gevuld door de
kroegbaas. Die draaide zich vervolgens in een beweging om en schreef iets in
een open liggend boek naast de kassa. De kale man ging niet zitten, maar bleef
staan en begon vandaar uit naar de televisie te kijken. De kroegbaas nam weer
plaats op zijn kruk, nam een slok van zijn koffie om daarna de sigarenpeuk
terug tussen zijn lippen te plaatsen. ‘Hoeveel is het?‘ vroeg de kale man.
‘Nul-nul, ‘t is een kut wedstrijd,’ antwoordde de kroegbaas. De stilte keerde
terug. Jacob zag het miserabele kleine hondje zenuwachtig aan de voeten van
zijn baasje heen en weer dribbelen. Toen tilde het een pootje op en piste tegen
de poot van een barkruk. De kale man merkte het niet op. Omdat het hondje ging
trillen en piepen, keek de kale man meewarig naar het miserabele beestje en
tilde het toen van de grond. Hij keek daarbij argeloos naar de plas urine en
zette het beestje op de kruk voor zich. ‘Zo, dat kutbeestje leeft ook nog’, zei
de kroegbaas zonder van het scherm weg te kijken. De kale man reageerde niet.
‘Doe me d’r nog maar eentje‘ zei hij na het glas weer in één teug te hebben
geleegd. Jacob keek verbijsterd naar het tafereel van de twee mannen. Christus,
wat een lamlendige ellende, dacht hij. Wat doen ze hier? Waarom doen ze zo
godvergeten achterlijk? Hij draaide zich van de twee af en keek nu naar de man
die zat te lezen. Hij schatte hem eind zeventig. Hij las nu niet meer in de
krant, maar in een tijdschrift dat hij blijkbaar uit de opengeslagen
leesportefeuille had gepakt. Zijn neus hing op zo'n twintig centimeter boven
het blad. Jacob voelde zich buitengewoon melancholisch worden. Hij goot de
jenever in het bier en dronk het glas toen half leeg. Door het raam zag hij een
oude vrouw aan komen lopen. Ze opende de deur van het café en stak haar hoofd
naar binnen en riep. ‘Kom je godverdomme nog!’ Even bleef het stil. Toen,
zonder dat de lezende op keek van zijn tijdschrift sprak hij heel rustig ‘Ach
sodemieter op, mens’. De vrouw sloeg de deur dicht en Jacob zag haar door het
venster weer vertrekken. De kroegbaas had niet gereageerd op wat er gebeurde.
De enige die had gereageerd was het enge hondje, dat twee keer kort naar de
vrouw had gekeft. ‘Stil maar, jochie,’ had de kale man gereageerd tegen het
beestje. Opnieuw viel de stilte binnen in het café. ‘Hoeveel staat er nog
Willem?’ vroeg de kale man aan de kroegbaas. ‘Veel,‘ antwoordde deze kort. De
kale man nam het hondje op en liep er mee in z'n armen naar de deur. ‘Avond,’
zei hij en vertrok. Niemand reageerde. Nu waren ze weer met z'n drieën. De
voetbalwedstrijd was blijkbaar afgelopen want de kroegbaas ging weg door een
deur waarop ‘PRIVÉ’ stond. De lezende man en hij bleven in stilte achter. Zal
ik hem met een fles doodslaan, vroeg hij zich af. Zijn ogen gingen langs het
flessenrek boven de bar en hij keek of er een fles bij was die geschikt leek.
Wanneer is een fles geschikt om iemand mee dood te slaan? En het liefst in één
klap, dacht hij. Hij mag niet breken. Een fles van Ketel 1 leek hem wel goed
genoeg. Die klote yuppie jenever die dubbel zo duur was als het bocht waarmee
hij zijn lever vergalde. Of nee toch maar een wijnfles, die hebben een lange
nek en zijn dus veel beter vast te houden. Het leek of de man aanvoelde wat hij
dacht, want hij richtte zich op en keek Jacob aan. ‘Dat was mijn wijf daarnet,
ze kan niet zonder me,’ zei hij met een cynische ondertoon. ‘Ik hoop dat ze
vandaag nog sterft, dat kankerwijf’. Daarna stond hij op en verliet het café.
Nu was het café leeg op hem na. Kafka dacht hij. Ik zit godverdomme in een verhaal
van Kafka en ik kom er nooit meer uit. Dit zal eeuwig zo door gaan. Hij zat in
de hel. Dat moest het zijn ‘DE HEL’. Hij dronk zijn glas leeg en wilde opstaan
toen de kroegbaas plots binnen kwam met een bord waarop een gebakken ei met
brood lag. Jacob bleef zitten. De kroegbaas ging achter zijn toog zitten en
begon zijn gebakken ei te eten. Op de televisie waren de nabeschouwingen
begonnen en de kroegbaas zette het geluid harder. Hij moest hier weg
godverdomme, maar zijn benen wilden niet. Hij legde zijn hoofd op tafel. ‘Hé
jij, niet slapen hier, dat doe je thuis maar,’ riep de kroegbaas geïrriteerd.
Jacob stond gelijk op, als door een wesp gestoken en liep zonder te groeten het
café uit. Kutkroeg, dacht hij. Buiten was de mist nog verder toegenomen. Hij
bleef even voor het café staan in het licht dat door de ramen naar buiten kwam.
Hij schatte het op een uur of twaalf. Bij de lamp van de straatlantaarn zag hij
dat het begon te sneeuwen. Licht, maar toch duidelijk sneeuw. Als het vriest,
blijft het liggen. Dan zal het alle geluiden absorberen, dacht hij. Hij begon
te lopen richting zijn straat. Met een ijzingwekkend geschreeuw kwamen er twee
brommers de bocht om die de straat in tweeën scheurden. Hij wilde zijn handen
naar zijn oren brengen om zich tegen de herrie te beschermen, maar wist
tegelijkertijd dat het zinloos was, omdat de brommers al weg zouden zijn voor
hij met zijn handen zijn oren zou kunnen beschermen. Zijn ergernis liep op. Hij
sloeg de hoek om en nam de kortste route naar zijn huis. Lopend werd hij weer
wat rustiger. De laatste jaren had hij, als een soort goedkoop amusement, zich
eigen gemaakt om bij mensen binnen te kijken. Veel mensen lieten avonds de
gordijnen open. Na een paar straten zag hij door een raam de kale man uit het
café in een leunstoel zitten. De man keek naar een televisie. Ook zat er een
hele dikke vrouw op een tweezitter die ze geheel vulde met haar lijf. Haar kin
ruste op haar borst en het leek of ze sliep. Ze bewoog, zoals de bakker had
bewogen in het sprookje van Doornroosje. Die hij had gezien tijdens een
schoolreisje in een pretpark. De bakker had hem gefascineerd, omdat hij staand
kon slapen. Hij had de hele reis er heen naast een jongetje gezeten met een
onaangename lijfgeur en in een korte broek. Een zesdeklasser en een simpele broek,
had hij minachtend gedacht. Hijzelf had een echte spijkerbroek. Eén van de
eerst spijkerbroeken moet dat geweest zijn, realiseerde Jacob zich. Het kleine
hondje van de man zag hij niet. De kale man keek onbeweeglijk naar de
televisie. Zo bleef hij geruime tijd naar binnen kijken. Heel in de verte
hoorde hij de brommers door de stad scheuren en zag in het licht van de
lantaarnpalen, dat het harder was gaan sneeuwen. Op het trottoir tekende zich
een wit laagje af. Nog dun maar toch een laagje. Hij mocht wel uitkijken. Hij
keek omhoog naar de donker grijze lucht.
Zou er meer sneeuw komen? Toen liep hij door via de winkelstraat richting zijn
flat. Er passeerde een echtpaar en nog een fietser, verder zag hij niemand meer
op straat. Hij opende de deur van zijn trappenhuis en begon aan de klim naar
boven. Er stonden nu drie paar schoenen voor de deur van de tweede etage. Er
klonk Arabische muziek en hij rook gebakken ansjovis. In zijn woonkamer deed
hij een schemerlamp en de televisie aan nadat hij een half glas melk had gevuld
met jenever. Hij ging zitten. Hij zocht naar de Arabische zender die hij in het
trappenhuis had gehoord, het bleek een Turkse zender. De muziek en de melk
brachten zowaar enige warmte. Hij bleef naar het beeld kijken en luisterde naar
de zangerig en klagende muziek. Hij begon te drinken. <o:p></o:p></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-10306859232882973572013-01-25T12:00:00.002-08:002013-01-25T12:00:21.307-08:00<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Grace.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Zonlicht laat zich maar moeilijk door de vervuilde
glasplaat verstrooien. Het valt als vlakke grijze sneeuwvlokken op het
laminaat. Het is een salontafel die deze glasplaat draagt waarop allerhande
voorwerpen zich verdringen om aandacht. Rechts, vlak aan de rand, staat een met
peuken gevulde asbak geflankeerd door tientallen pakjes Rizla vloeitjes en
evenveel pakjes goedkope shag. De glasplaat is bezaaid met </span><span style="line-height: 18px;">felgekleurde</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 18px;">wegwerpaanstekers</span><span style="line-height: 115%;"> die oplichten in het sluimerende zonlicht. Rood, geel, blauw
en een knalroze. Ik bekijk het tafelblad aandachtig. Haast is nu niet meer
nodig. Links van het midden ligt haar ondergebit naast een halfvolle tube
Kukident. Daar weer naast haar weekbox met roze blauwe en witte pillen. Die is vrijdag
nog door de apotheek bezorgd. ‘Zo lang dus al’ denk ik. In het hart van de
tafel ligt de telefoonklapper opengeklapt op zijn buik en raakt nog net de
ivoor gekleurde telefoon. De hoorn hangt los naast de tafel en in de stilte van
de kamer hoor ik het regelmatige toontje van een verbroken verbinding. Heel
zachtjes en heel ver weg. Ook liggen er opengescheurde </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="line-height: 18px;">luchtpostbriefen</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: small;"><span style="line-height: 115%;"> uit
Amerika. Haar geboorteland dat ze verliet om het te dienen toen President
Johnson daarom vroeg. Ze mocht niks vertellen, nog steeds niet na al die jaren.
De C.I.A. waarvoor ze werkte kent een ogenblikkelijke afspraak en zij hield
zich er aan. Ik drong nooit aan. Ik hoopte dat ze zou gaan vertellen. De
Vietcong zou haar hoofd nooit meer
verlaten. Er was geen fles of pil tegen opgewassen. De beelden van de laatst
vertrekkende helikopter die ik als kind op de televisie zag heeft zij live
meegemaakt. Ze was er bij. Jarenlang gaf Jezus haar opdracht zichzelf te doden.
Hij schreeuwde het in haar oren en ze kon het niet verdringen hoe hard ze de
radio ook aanzette. Eerste geloofde ik haar niet. In mijn arrogantie zag ik een
psychose of een waan, maar haar medisch dossier gaf haar gelijk. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Soms zag ik haar op straat lopen en worstelen met haar
longemfyseem. Kromgetrokken en schuifelend liep ze voorzichtig voetje voor
voetje. Ze wist het zeker, ze werd gezocht. Iedere dag was er het gevaar.
Iedereen zou aan haar zien dat ze Amerikaanse was en overal waren vijanden wist
ze. Na een leven van omzwervingen die liep via de ambassade, haar aan
alcoholverslaafde echtenoot en de onontkoombare opnames in de vele
psychiatrische ziekenhuizen en ontwenningklinieken, vond ze haar laatste huis
hier in mijn stad. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Op de tafel zie ik de langverwachte toewijzing van haar
Amerikaans pensioen naast een etui met Cd’s
die haar zoon is vergeten na zijn laatste bezoek. Hij zit op de grote
vaart en komt eens per jaar even langs bij zijn biologische moeder, meer kon ze
voor hem niet zijn, nooit. Iedere week vroeg ze naar hem in haar scherpe
Amerikaanse accent. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Nu zie ik haar ingevallen geelwit gezicht door de met
koffievlekken bezaaide glasplaat. Ze is naakt, ze is dood. Haar uitgemergelde
oude lichaam ligt half onder de salon tafel en haar ogen puilen iets uit, ze
hebben zich niet gesloten. Ze moet in paniek zijn geweest. Ze was helemaal
alleen toen haar laatste moment was aangebroken. Ze wilde het zo. Ze wilde het
niet anders. Troost en mededogen vind ik in de absolute leegheid dat het dode
lichaam uitstraalt. Grace heeft haar stoffelijk overschot achtergelaten voor
mij om te vinden. Nog even en dan lopen hier de </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="line-height: 18px;">ambulancebroeders</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: small;"><span style="line-height: 115%;"> en de
schouwarts. Het zal haar geen kwaad meer doen, ze is ontkomen.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVfMRQvohBe69rrKDweS3NGTIVyqKONp9pB9XIpcBviQbP02Fx8F-7QBCYr6zzLOegFta0Hi3YnW2HRQC0kMkA_vEFE8VXqeK37lQu2Uj3EDmnqWvDEpXeFizoRGNhxgsFJGNzfiKKPg4/s1600/Grace22.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVfMRQvohBe69rrKDweS3NGTIVyqKONp9pB9XIpcBviQbP02Fx8F-7QBCYr6zzLOegFta0Hi3YnW2HRQC0kMkA_vEFE8VXqeK37lQu2Uj3EDmnqWvDEpXeFizoRGNhxgsFJGNzfiKKPg4/s320/Grace22.jpg" width="241" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-76263346862534744312013-01-25T11:55:00.001-08:002013-01-25T11:55:42.208-08:00De teloorgang van Jacob / Sadhoe <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK8M4iQmNGqr93jcSbOdUHy2fZSnCb_GEscnvHEF99rOBgevVVIyrM09tcGdJMKsvzoyS4N2v2wscyszrY60NMKsoGbQHMoDmzUJIjTDBvZ9lrfimdRpVIS2jyQC-Hg_3AdzP26llYiPE/s1600/e-mail+roman.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK8M4iQmNGqr93jcSbOdUHy2fZSnCb_GEscnvHEF99rOBgevVVIyrM09tcGdJMKsvzoyS4N2v2wscyszrY60NMKsoGbQHMoDmzUJIjTDBvZ9lrfimdRpVIS2jyQC-Hg_3AdzP26llYiPE/s320/e-mail+roman.jpg" width="199" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-31757363069568662952012-10-31T10:50:00.001-07:002012-10-31T10:50:54.132-07:00Zeeuwse boekenprijs <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvaVvf39u4u5-ppUXM57-1MhjHS9HcnrLnhYUs17pBfHpHcUMLOHA_0JRoE8CRWkom5jaVIwcMKP5kdpuTlnBMWY48CQrsSSjXL3p_9f5Xp9cB2NjcQiX8TZulvu4AJaHH5YEFXY7TOdg/s1600/prijs22.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="382" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvaVvf39u4u5-ppUXM57-1MhjHS9HcnrLnhYUs17pBfHpHcUMLOHA_0JRoE8CRWkom5jaVIwcMKP5kdpuTlnBMWY48CQrsSSjXL3p_9f5Xp9cB2NjcQiX8TZulvu4AJaHH5YEFXY7TOdg/s640/prijs22.JPG" width="640" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-39280068779915769482012-10-22T22:34:00.000-07:002012-10-22T22:41:14.780-07:00Welvaart verslaving <div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 115%;">Wanneer we bij het begrip ‘Verslaving’ het middel ( b.v.
cocaïne,) vervangen
door het begrip ‘Welvaart’, dan is het schokkend om te zien hoe verslaaft de westerse
wereld is.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;">De wereld en met name Europa ziet zich geconfronteerd met
een voortdurende crisis. De welvaart stagneert en dat bevalt ons niet. Je zou
kunnen zeggen dat we last hebben van de angst voor de te verwachte
ontwenningsverschijnselen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;">Ik neem met u (zoals tijdens een intake,) de symptomen door. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Symptomen van
de verslaving aan <u>‘WELVAART’</u> in
onze westerse wereld. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->-<span style="font-size: 7pt;">
</span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Afhankelijkheid</b></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">: We zijn in toenemende mate afhankelijk van een
groeiend welvaart en een groeiende economie.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Lucida Sans Unicode";">-<span style="font-size: 7pt; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Tolerantie</b>: </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt;">We hebben steeds meer ‘welvaart’
nodig om ons nog goed en v</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">eilig
te voelen. </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Lucida Sans Unicode";">-<span style="font-size: 7pt; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Liegen en bedriegen</b>. </span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">Bank directies,
politici, verzekeraars, raden van bestuur, directie van </span><span style="line-height: 18px;">woningcoöperaties</span><span style="line-height: 115%;">,
managers, economen, landen. etc. etc.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Lucida Sans Unicode";">-<span style="font-size: 7pt; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Misdaad.</b> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt;">Fraude, oplichting,
diefstal, roof en moord. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Lucida Sans Unicode";">-<span style="font-size: 7pt; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Prostitutie</b>. </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt;">Bekende en onbekende
laten zich gebruiken om te liegen over producten, goederen en diensten. ( de
schoorsteen moet roken niet waar ) <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Lucida Sans Unicode";">-<span style="font-size: 7pt; line-height: normal;"> <b>
</b></span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Schulden</b>. </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt;">De schuldenlast is nog
nooit zo hoog geweest. (Foute) hypotheken, onmogelijk terug te betalen leningen en de schuldsanering neemt groteske
vormen aan. Ingewikkelde financiële producten die niemand begrijpt.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Lucida Sans Unicode";">-<span style="font-size: 7pt; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Ontkenning en of bagatellisering van
schadelijke effecten</b>: </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt;">de samenleving ontkent en/ of
bagatelliseert al jaren de schadelijke effecten op mens en milieu. </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Lucida Sans Unicode";">-<span style="font-size: 7pt; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Schuldgevoel:</b> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">Men weet dat men fout
bezig is maar koopt het schuldgevoel af met gulle giften aan goede doelen,
Greenpeace, </span><span style="line-height: 18px;">milieu-wetten</span><span style="line-height: 115%;"> de G8 milieu afspraken en het gescheiden afval
inzamelen, live-Aid </span></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->-<span style="font-size: 7pt;">
</span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Weten dat het fout is maar er toch niet mee
kunnen stoppen</b></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">. Ondanks
dat iedereen weet hoe snel de afgrond ons nadert, gaan we gewoon door. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->-<span style="font-size: 7pt;"> <b>
</b></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Antisociaal gedrag</b></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">. Tijdens uitverkoop of acties of in
salariëring van de hoogopgeleiden toont
de ware junkie zich in antisociaal graai-gedrag . <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Lucida Sans Unicode";">-<span style="font-size: 7pt; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Afvlakking van het gevoelsleven</b></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt;"><b>;</b>
Het gevoelsleven word afgevlakt door televisie,
film, drank, feesten, voedsel en vakantie. PC<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Lucida Sans Unicode";">-<span style="font-size: 7pt; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Interesse in ander dingen dan de verslaving
neemt af;</b> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt;">Welvaart is het enige
dat telt, genieten is de lifestyle. Huis, mode, auto, flatscreen ’s mobiele
telefoons, voedsel en programma’s over deze onderwerpen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt;">Literatuur, poëzie en
filosofie, verdwijnen of veranderen in consumptie goederen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Lucida Sans Unicode";">-<span style="font-size: 7pt; line-height: normal;"> <b>
</b></span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Sociale kring word steeds kleiner</b></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;">. Mensen verschuilen zich achter computerscherm en binnen de muren van hun woning</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">U ziet dat alle noodzakelijke ingrediënten om verslaving te diagnosticeren
zijn aanwezig zijn in onze WELVAART. We kunnen dus stellen dat we verslaafd zijn aan welvaart. Soms niet
als individuen ( er zijn genoeg mensen die zich onttrekken of proberen te
onttrekken aan deze verslaving) maar wel als samenleving als geheel. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Aan ons de keus. Willen we kost wat kost verslaaft
blijven of gaan we stoppen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjozNkGEVclCnxCdwxIYynfzlSrcqYmdzN6xh4oITRfGzSijtUFJ8qIDmwMPm834sJy_Kov-k6gZVF0MJOboBdM1fT7-i_VZ7IKAsIwc8sU5lS_bLvedmRhvm_bmh1syx2b1k-uUqQYjU/s1600/ecologie21-300x275.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjozNkGEVclCnxCdwxIYynfzlSrcqYmdzN6xh4oITRfGzSijtUFJ8qIDmwMPm834sJy_Kov-k6gZVF0MJOboBdM1fT7-i_VZ7IKAsIwc8sU5lS_bLvedmRhvm_bmh1syx2b1k-uUqQYjU/s1600/ecologie21-300x275.jpg" /></a></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 0cm;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-84503384682145965762012-06-12T10:49:00.002-07:002012-06-12T10:51:55.652-07:00Vincent's tijd<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ze bestaan
nog in mijn gedachte. Tante en Oom. Eerlijke
keuterboeren en lid van de Boerenpartij. Acht koeien, een paard twee grote dikke
varkens, waarvan een voor fok en een voor de slacht, kippen en een waakhond. Ik
wist het niet maar ze leefde in de tijd van Vincent van Gogh. De boerderij
gebouwd anno 1790. Het is dus het niet uitgesloten dat hij er koffie gedronken
heeft en ze als dank geportretteerd. Er was een waterpomp in de keuken en een 3
pits oliestel dat dagen zachtjes branden onder een pruttelende pan. Zij in zwart
en op klompen en hij al krom getrokken. De zomers waren warm en vol bijen en leeuweriken.
Ik laat u de beelden van nu. Beelden die vertellen over toen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">In</span> <span style="font-family: Andalus, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">‘De teloorgang
van Jacob’</span> <span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ga ik terug
naar die voor mijn indringend periode toe mijn vader net was gestorven. Kijkt u
maar eens rond.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8XufkFuivOszAICSrqiWAYSloPaRFOVTrRI3BEnuLthuT0xcTV9gCsger7DKZ2smSJJoyayN7WjqPJFQ-uUpg-4JaWYRFxaNOLySyOZ-9G4bDiraqvfMKwLe6sPf3b1w8Fy7nMTA4c5U/s1600/Huisje+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8XufkFuivOszAICSrqiWAYSloPaRFOVTrRI3BEnuLthuT0xcTV9gCsger7DKZ2smSJJoyayN7WjqPJFQ-uUpg-4JaWYRFxaNOLySyOZ-9G4bDiraqvfMKwLe6sPf3b1w8Fy7nMTA4c5U/s400/Huisje+1.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuHzgVZg5wSOKSfgYkRH8kbMVl0kIZ4YH657CY0t78M07giwI2HkKO4j1_dnsCwYXpnKKGNO4_qYQKWIQ6Cu-EhSK5nYxaEdYAMaDqTcRf8df1psmXgevVQ_Irbpqgkuf9MaVZgxmiqIM/s1600/schuur+6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuHzgVZg5wSOKSfgYkRH8kbMVl0kIZ4YH657CY0t78M07giwI2HkKO4j1_dnsCwYXpnKKGNO4_qYQKWIQ6Cu-EhSK5nYxaEdYAMaDqTcRf8df1psmXgevVQ_Irbpqgkuf9MaVZgxmiqIM/s400/schuur+6.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxL11IYhJuuQdTymMGv_aqATiHhnASe50AjzKZmYeyjyIyiQJjEnhyphenhyphenqv_YkFB5uN1lt1KenFdo_LFsgVDRBVcRipWaBfDSxmwmUEgAz4KPfU7YxsI3hoxfSECdbXa2QQtPX-f5TGDxNdw/s1600/schuur+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxL11IYhJuuQdTymMGv_aqATiHhnASe50AjzKZmYeyjyIyiQJjEnhyphenhyphenqv_YkFB5uN1lt1KenFdo_LFsgVDRBVcRipWaBfDSxmwmUEgAz4KPfU7YxsI3hoxfSECdbXa2QQtPX-f5TGDxNdw/s400/schuur+3.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4crtoMd3tJ3ym7nuNJkj7GVyRKOW_0FpuBhewK-qE80izAmPbwjc9GSuXXsNhdfybSjftKvt2J3gvizSirjML96Eu-B2h-yYVfum0qXV4n56E7sUJ8cRdROKWyIi_LkhCyEAkGTFS9Go/s1600/schuur+4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4crtoMd3tJ3ym7nuNJkj7GVyRKOW_0FpuBhewK-qE80izAmPbwjc9GSuXXsNhdfybSjftKvt2J3gvizSirjML96Eu-B2h-yYVfum0qXV4n56E7sUJ8cRdROKWyIi_LkhCyEAkGTFS9Go/s400/schuur+4.jpg" width="266" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHQKqRP7pbTNV4ih4aZdx2UNA3Hu7q-mtiDjgXchbTwb7nAei05CKgUWgMz7nCPC5ioEk-qDU8dcATIgqrx87ikzo-B3ciUmhh4v9_1zgC7rWxnjKlD0T5FypIeNWKkYsOdVrQzUnx9WI/s1600/schuur+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHQKqRP7pbTNV4ih4aZdx2UNA3Hu7q-mtiDjgXchbTwb7nAei05CKgUWgMz7nCPC5ioEk-qDU8dcATIgqrx87ikzo-B3ciUmhh4v9_1zgC7rWxnjKlD0T5FypIeNWKkYsOdVrQzUnx9WI/s400/schuur+2.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-11299525471963208312012-04-15T22:41:00.009-07:002012-04-16T00:53:43.569-07:00strandtent<div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Een zondagmiddag in april. In de nog maar onlangs herrezen strandtent is dankzij de zon en een snijdende harde wind goed gevuld. De lectuurtafel heeft nog acht stoelen vrij. Warm chocolade melk en witbier is onze bestelling bij een onervaren en zeer jeugdig ogende ober. Het word een rustige en misschien wel wat saaie Wassenaars strandtent middag. Maar dan verandert er iets. </span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Mensen springen niet op en draaien ook hun nekken niet uit de kom, wat ik wel verwacht zou hebben wanneer het me was voorspeld. Wel zijn er betekenisvolle blikken en er is hier en daar een knik of een kuch. </span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Onvoorstelbaar, maar niemand maakt een foto of een filmpje. De bediening blijft kalm en brengt, of er helemaal niets is veranderd is, onze bestelling. </span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Of zijn ze toch uit hun doen ? </span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Want als ik niet had ingegrepen was onze bestelling bij de beleefd en geruisloos bij ons aangeschoven en allemaal van oortjes voorziene beveiligingsgorilla’s </span><span style="line-height: 18px;">afgeleverd</span><span style="line-height: 115%;"> . Het zijn zo op het oog goedmoedig en consequent om zich heenkijkende heren. Ze maken een dolletje terwijl ik probeer heel onopvallend een glimp op te vangen. Ik zie een prinses en dan nog een. Even zie ik zijn vrouw waarna ik </span></span><span style="line-height: 18px;">halsstarrig</span><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;"> en nonchalant op mijn witbier concentreer. Thuis concludeer ik dat mijn toekomstige koning door mijn <i>‘vooral geen aandacht aan schenken’</i> heb gemist. <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Nog nooit heb ik een volk haar patriarch zo menslievend zien negeren. Een lente middag naar het strand. Voor iedereen!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYe8bgJKY6aY0f1ZFLYX2uEP1eyPOju_68jtcMhr175EVlYyc8kbVVWGNnX6vxnE8th2E09rb5dVMST80ZJeEtfAWPPtnMCYkfTeNqSwSEHdqckR63dLOXE5ttZqhjXmK7jKIxPexMgg0/s1600/Image144.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYe8bgJKY6aY0f1ZFLYX2uEP1eyPOju_68jtcMhr175EVlYyc8kbVVWGNnX6vxnE8th2E09rb5dVMST80ZJeEtfAWPPtnMCYkfTeNqSwSEHdqckR63dLOXE5ttZqhjXmK7jKIxPexMgg0/s1600/Image144.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"></div><br />
<div class="MsoNormal"></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-28689608174946044872012-01-04T23:11:00.001-08:002012-01-11T11:10:48.617-08:00Langszij<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><div style="line-height: 14.75pt; margin-bottom: 0pt;"><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Langszij </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Terwijl de langzaam stijgende zon haar glinstering over het zeewater verspreidt, zie ik hoe het wad zich gestaag verder vult. Nog even en mijn vorig jaar met trots aangeschafte oude sleepboot de Julius komt los van datzelfde wad. Het is een in 1952 gebouwde sleper en nog helemaal in originele staat. Hij heeft in de kajuit naast een kleine keuken en een toilet ook een twijfelaar. Ze is sober ingericht en behangen met oude Playboy- en Hustleruitklappagina’s. Voor een man als ik uiterst comfortabel zou ik zo zeggen. </span><br />
<span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Met deze sleper laat ik me geregeld droogvallen om ’snachts te wandelen over het slib of om te vissen. Het wad, zijn stilte en de imposante sterrenhemel geven me het gevoel verlost te zijn van alle dagelijkse sores. Mijn vrouw gaat niet meer mee, allang niet meer. Sinds de kinderen het huis uit zijn laat ze duidelijk merken hoezeer ze genoeg heeft van mij en mijn lijf. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De Julius bracht een onontkoombare en tegelijk charmante oplossing. Zo ook gisteren toen ik na een voortreffelijke woordenwisseling het huis uitvluchtte en ronduit geïrriteerd het wad op ben gevaren vol gevoelens van overbodigheid en cynisme. </span><br />
<span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Vastberaden het hele weekend in mijn eentje door te brengen ver weg van iedereen. Hoe anders zou het lopen bedenk ik me nu, kijkend over het weidse en lege wad. </span><span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Nadat ik in de middag ver voorbij de haven van Schiermonnikoog stil viel en mijn kist reserveonderdelen geen verdeelkap bleek te bevatten, heb ik via mijn laptop en de satellietverbinding contact gezocht met mijn facebookpagina “olie en stoom”. Een clubpagina voor sleepbootliefhebbers die ik zelf heb aangemaakt om snel en overal met leden in contact te kunnen komen. Uitmuntend idee realiseer ik me nu. Nadat ik wat S.O.S.-berichten aan de meest actieve leden verzonden had, ben ik aan dek een Javaanse jongen gaan roken. Mijn zwaarmoedigheid verwaaide in de warme zomerwind, ‘<i style="mso-bidi-font-style: normal;">hier heeft niemand last van</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">me</i>’, dacht ik opgelucht. </span><span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">De Horizon reageerde als eerste. Ik ken die boot want ik loop er in de haven altijd langs. Een mooie goed onderhouden sleepboot uit 1961weet ik me te herinneren, ook een echte liefhebber. Hij had wel een passende verdeelkap aan boord en beloofde die te brengen, mits ik de diesel zou betalen. Ik mailde hem waar ik lag en hij antwoordde dat gezien het tij hij gelijk zou uitvaren omdat hij ook nog terug wilde diezelfde avond. Daarna viel mij niets anders te doen dan aan dek te lunchen en te genieten van de lege Waddenzee. </span><br />
<span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Tegen half vijf zag ik de Horizon verschijnen en dat was maar goed ook want aan de stroming te zien liep het water snel af. Weldra zou ik droog komen te vallen. De ingang van de machinekamer had ik opengezet als uitnodiging aan de schipper om mee te helpen bij het vervangen. Traag maar loepzuiver kwam hij langszij en terwijl mijn ogen zochten naar de schipper gooide zijn vrouw mij een touw toe. Toen was er ineens die verwarring. De boot was verder leeg en het drong tot me door dat deze grote en in een blauwe overall gestoken vrouw de schipper van de Horizon moest zijn. Zo zelfverzekerd als ze de boot langszij had gebracht, zo zelfverzekerd passeerde ze me op weg naar mijn kajuit en zei in het voorbijgaan: ‘<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Een stork uit 1952! 505 Pk als ik me niet vergis!’ </i></span><span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Beneden keek ze even naar de posters aan de wand, zette haar gereedschapstas glimlachend op de tafel en stak haar hand uit. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">‘Jantine, aangenaam!’ <span style="mso-tab-count: 2;"> </span></i>Lichtelijk in paniek reageerde ik enigszins stompzinnig ‘<i style="mso-bidi-font-style: normal;">moet je niet gelijk terug gezien het tij? Straks lig je vast.’</i> en met de woorden:<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> ‘Vertel mij niets over het wad, tijd zat.’ </i>keek ze betekenisvol naar de koffiekan op het aanrecht. Terwijl ik haar koffie inschonk en zij een klein sigaartje opstak observeerde ik deze vrouwelijke schipper. Een lange grijsblonde vlecht en de sierlijke kraaienpootjes verraadden haar leeftijd niet echt. Ik schatte haar eind veertig, misschien begin vijftig. De mannelijke kleding die ze droeg deed haar best maar kon haar stevige vrouwelijke vormen niet verbergen. Het sigaartje tussen haar lippen deed iets met me wat ik lang niet meer had gevoeld. Ze lachte en vertelde dat ze me al vaak had zien lopen op de kade. Dat ze me wat vreemd en in mezelf gekeerd vond. En dat ze gelijk had geweten wie het was die in nood verkeerde. Opnieuw lachte ze, maar nu met een schaterlach die de zeehonden buiten vermoedelijk deed onderduiken. Na de koffie wilde ze wel een borrel want dat maakte minder selectief zei ze en weer was daar die uitbundige en aanstekelijke schaterlach. De hitte van de motor was nog voelbaar toen we niet veel later samengeperst in de zeer nauwe machinekamer de verdeelkap vervingen. Haar laatste slag met de baco viel samen met de eerste verstoring van de ritmische deining en ik wist gelijk dat mijn boot vast lag. ‘<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Heb je naast de jenever ook brood en eieren aan boord?’, v</i>roeg ze terwijl ze de machinekamer verliet om over de reling naar haar eigen vastgelopen boot te kijken. ‘<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Jij kende de Waddenzee toch zo goed?</i>’ zei ik enigszins sceptisch. ‘<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ja, zeer zeker’</i> antwoordde ze zonder terughoudendheid en met een rij witte tanden. ‘<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Maar jou nog niet….’</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
<span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ze nam die nacht na de eieren, het brood en veel jenever met haar uitbundige natte lijf en haar schaterende lach een geweldige hap uit mijn onzekerheid. Achteraf toen ik tegen de romp van de boot leunde, rookte ze liggend in mijn armen mijn zware shag en deed het zoute water een voorzichtige poging om het vastklevende zand van onze naakte huid te spoelen. Ik blies, als een oude diesel, kringen rook de waddenlucht in. Zonder te lachen zei ze zacht, maar onontkoombaar dat het eenmalig zou zijn. ‘<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Nooit iets óver doen wat uniek is.’</i> </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Nu vaart ze weg met een groet. Ajai schipper tabee, en dan die uitbundige lach over het wad. </span></div></div></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp6GMw1eIpcZmxAuIWnPrGXFux9YhwY7o0XyAtYJpFjIX9N8y-mXzb7EkNMhxTX7RfVLr_s6zeTptMxXl8vFxA6a6qyUBzmxTCgdJEia9itMHk4QR-SL45kUUb-sO0Qu4H3qCB8t3DxWk/s1600/droog%252520gevallen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" rea="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp6GMw1eIpcZmxAuIWnPrGXFux9YhwY7o0XyAtYJpFjIX9N8y-mXzb7EkNMhxTX7RfVLr_s6zeTptMxXl8vFxA6a6qyUBzmxTCgdJEia9itMHk4QR-SL45kUUb-sO0Qu4H3qCB8t3DxWk/s320/droog%252520gevallen.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: left;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: xx-small;">Correctie: B.Meeuwsen </span></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-59452815817463553142012-01-03T12:08:00.000-08:002012-01-03T23:02:24.208-08:00Onbekende held<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;">Onbekende held</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;">Misschien door de wind of misschien door de koude harde regen, maar ineens was je terug in mijn gedachten. Nu heb jij de gewoonte om door de jaren heen plotseling in mijn gedachte op te komen, soms pas na jaren. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;">Je naam weet ik niet meer en ik vraag mezelf af of ik die ooit geweten heb. Dat moet haast wel, want vanaf je eerste verschijning maakte je indruk bij de meisjes zowel als bij de jongens. Jou jaloers makende brommer was een opgevoerde kreidler met een verhoogd <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>stuur die moeiteloos de tachtig haalde. Alles aan jou deed denken aan Jim Morrison van de The Doors. Even mysterieus. Je haar was zelfs langer dan dat van mij, wat voor Zeeuwse begrippen in 1965 al heel lang was. ‘Onze’ meiden waren ineens minder onze meiden en een beetje meer jou meiden. Je deed het niet maar je had zonder problemen zo met een van hen het café kunnen verlaten. Je kon niet biljarten, niet kaarten en eigenlijk ook niet drinken. Je sprak niet veel en eigenlijk wisten we niet wat we met jou aan moesten. Hoe je bij de vriendenclub kwam weet ik niet meer, ineens was je er. De Rutger Houwer van twee dorpen verderop. Tot op die zondagmiddag, toen wij zaten te wachten en het bericht binnen kwam dat jij midden op de weg net buiten het dorp lag. Mijn Tomos was zoals altijd het laatst. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;">Adrie, de in uniform gehulde dienstplichtige vriend van ons dienstmeisje zat verkleumd boven aan de dijk, trillend op de treeplank van zijn 3ehands Opel-tje. Onderaan de dijk en op de splitsing lag jou samen gekreukelde Kreidler tussen glasscherven. Je bovenlichaam hing slap over het stuur met je bloedende wang op het roodgekleurde asfalt, je mond half open. Je arm raakte op bizarre wijze de onder je stuur doorgekrulde onderbeen. Als een gymnast die een voorwaarts vogelnestje demonstreerde lag je doodstil in de regen. Ik ben op weg naar s’Heerenhoek nog een keer langs je graf geweest wat gek genoeg tussen de overleden kinderen was geplaatst. Het zal nu onderhand wel geschud zijn. Toch beloof ik je op te zoeken als ik het enige boekenwinkeltje van Ovezande ga bezoeken. Want ik wil weten hoe je heet. </span></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXsjPwKg-xuNvjVWLrdIOCk3v8bL1k62RMni1b0_doPKBod6vc8xKMGSPndI8FM7ISsHF8JoLWbyLLboMYBaoaQ_zbnjFvN7s5Yz08aOz3VtQDLo6ZrNI1FN38XZELBBR72VRfWk4ftSM/s1600/kwadedamme.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="147" rea="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXsjPwKg-xuNvjVWLrdIOCk3v8bL1k62RMni1b0_doPKBod6vc8xKMGSPndI8FM7ISsHF8JoLWbyLLboMYBaoaQ_zbnjFvN7s5Yz08aOz3VtQDLo6ZrNI1FN38XZELBBR72VRfWk4ftSM/s320/kwadedamme.JPG" width="320" /></a></div><div align="center"></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-22730239136488346212011-11-22T12:03:00.000-08:002011-11-22T12:03:50.955-08:00Ik heb een aquarium<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;">Ik heb een aquarium. Nee geen bak met water, maar een virtueel aquarium.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ergens binnen in mijn laptop is het aquarium opgeslagen en met een muisklik tover ik het gezellige geluid van de bubbels en zwemmen er Black Mollie’s, een school Neontetra en ook nog een jonge maanvis.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Op de bodem kruipt een krab langs een heloranjezeester en wuiven op de virtuele golfstroom prachtig verlichte waterplanten terwijl een klein schatkistje zich opent en sluit. Het water is helder als glas dus het digital filter werk prima ondanks dat ik, ja ik geeft het toe, te vaak virtueel voer en te veel virtueel <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>fok. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Nu wil het geval dat ik die visjes observeer en plots viel het mij op dat het aquarium veel groter moet zijn dan mijn beeldscherm, want de vissen verdwijnen uit het beeld om vervolgens aan de andere kant van mijn beeld weer binnen te zwemmen. Er moet dus een (voor mij onzichtbaar) virtueel aquarium zijn. Of nog erger een virtueel bassin. Misschien is wat ik zie het begin van een virtuele zee. Mijn vissen zien er ook ongelofelijk gelukkig en gezond uit en wanneer u wel eens goed naar een aquariumvis hebt gekeken dan zou u weten dat de bekjes van visjes in een klein aquarium altijd ietwat naar beneden hangen. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Bij mijn vissen dus niet, echt niet. Ik kan ronduit spreken van vrolijke opgetrokken mond(bek)hoeken. Mijn vissen hebben overduidelijk meer ruimte dan mijn 17 inch. Ik hoor u denken waar zijn dan de andere zeebewoners. Nou daar heb ik het volgende over uitgedokterd. Waarschijnlijk is er een virtuele grens net buiten mijn gezichtsveld en mogen alleen streng geselecteerde virtuele vissen die zijn voorzien van een onderhuidse chip de Sony Viao 17 inch binnen. Wat ik op zich jammer vind, want ik houd wel van het schorremorrie van de zee. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Maar wanneer er een virtuele zee zit achter mijn virtuele aquarium dan is er waarschijnlijk ook een virtuele kust met een virtueel palmenstrand. Mijn vraag aan u is, Hoe betreed ik deze mooie harmonische diepzeewereld ? Wanneer u het weet mag u mee…..of bent u al weg ? </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1RCvfbAvp9si0BETaTZCYSOspWipVG03MiU1v5N_qSVy66YoFKxwUnpdt6GJ6FULKoCGAJBRgRAKjSwAuJ-BxH2UjvkdAW7sgfHqoRtNcUhSJr6iFT4kJOHKGN7rZ8DMBlvqrIxa4cok/s1600/soft_rock_1024_B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" hda="true" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1RCvfbAvp9si0BETaTZCYSOspWipVG03MiU1v5N_qSVy66YoFKxwUnpdt6GJ6FULKoCGAJBRgRAKjSwAuJ-BxH2UjvkdAW7sgfHqoRtNcUhSJr6iFT4kJOHKGN7rZ8DMBlvqrIxa4cok/s320/soft_rock_1024_B.jpg" width="320" /></a></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-49634586552913429232011-10-21T22:58:00.000-07:002011-10-30T21:30:39.034-07:00Bebloed gezicht<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="color: #525252; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">Het filmpje brengt me het nieuws. Ik zie in heftig schokkende beelden een chaos van mannen die krioelen in een kakafonie van geweerschoten en geschreeuw over de grootheid van God. In hun midden een bebloed gezicht, min of meer overeind gehouden door zichzelf moedig vindende mannen. Het bebloed gezicht wordt op een motorkap gehesen en rust dan tegen de borst van een held die hem nog een ogenblik leven gunt ter meerdere glorie van zijn eigen roes. De hand van het bebloede gezicht rust even in het verwarde haar en word vervolgens niet begrijpend bekeken. Ik zie zijn ongelovige blik, en ik zie hem denken <i style="mso-bidi-font-style: normal;">‘bloed’</i> ? <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Hij is in zichzelf gekeerd, de waanzinnige kolkende menigte om hem heen, raakt hem niet meer, het bebloede gezicht kijkt naar zijn bebloede hand. Zijn onsterfelijkheid bestaat nog steeds maar vertoont barsten, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">‘dit is mijn bloed niet’</i> zie ik hem denken. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">‘Hoe komt dit bloed op mijn hoofd’?</i>. Zijn koninkrijk, zijn keizerrijk, zijn kinderen en zijn vrienden, en zijn volk, ziet hij ze oplossen in dat bloed. Hij was ze allang kwijt, hij was eigenlijk al heel lang alleen. Alles is opgelost in de liefde, voor zijn kinderen, voor zijn volk, zijn stam, zijn land. Uiteindelijk is alles opgelost in de liefde voor zichzelf. Dan laat hij zijn hoofd hangen en rust tegen de borst van zijn redder, zijn beul. De bebloede hand ligt werkeloos in zijn schoot. Het is de hand die ooit per discreet eiste dat er scholen zouden komen, dat een ieder moest kunnen lezen, het is de hand die reddend geld gaf voor de vrijheidsstrijd van zwarte broeders en het is dezelfde hand die duizenden executies beval, die opstand bloedig liet eindigde en die tegenstanders en gevallen vrienden uit hun huizen liet sleuren om als waarschuwing dood gevonden te worden. Ik zie dat hij zich overgeeft en ik vermoed dat hij weet dat zijn GOD hem niet genadig zal zijn. Waar gaan zijn laatste gedachten heen? Naar de adoratie van de menigte of naar de eerste stapjes van zijn kleindochter ‘Nrinada’ die hij zelf ontroerd opnam met zijn mobiele telefoon?. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2bLywBDCE_AFkt-T_2Q0IgWJp4FGbrvc-RH_P32NpMr6zgUYeb_xoGLGhChb-j7eXaP43IQZcQzG8S7EpxyiW_TRPG7XHoWsXlgHRti0b28FPWNrAwF8hlnrURORUHsd67O5EuoP_6I8/s1600/Gaddaffi-mogelijk-dood-2-301x180.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ida="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2bLywBDCE_AFkt-T_2Q0IgWJp4FGbrvc-RH_P32NpMr6zgUYeb_xoGLGhChb-j7eXaP43IQZcQzG8S7EpxyiW_TRPG7XHoWsXlgHRti0b28FPWNrAwF8hlnrURORUHsd67O5EuoP_6I8/s1600/Gaddaffi-mogelijk-dood-2-301x180.jpg" /></a></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"></div></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-11893435854721575322011-10-14T11:33:00.000-07:002011-10-14T12:18:10.753-07:00Blauwe lucht ( stukje voorpublikatie Vergeten Vespers)<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">“Je bedoelt dat Annabel je geconfronteerd heeft paar weken geleden? </span></i><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Vroeg zijn behandelaar terwijl hij een A4tje naar zijn collega schoof waarop waarschijnlijk het verslag van het voorval stond.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"></i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>‘Bedoel je dat incident ‘. </span></i><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Herhaalde de psychiater<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. </i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Nu twijfelde hij, zou zijn behandelaar doelen op het korte en krachtige weerwoord richting die dikke teef. Ze had het -God betert- opgenomen voor de galbak van een Frits, die door zijn evaluatieverslag het felbegeerde keukenbaantje niet gecontinueerd had gezien. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Ook had ze later tijdens het groepsgesprek laten doorschemeren dat hij zijn functie als gedetineerd souschef misschien wel had misbruikt door een negatief hygiënerapport over hem te schrijven. Hij had daar godverdomme alle recht toe. Hij was niet voor niets cum laude geslaagd voor de opleiding </span><span class="st1"><span style="color: black; font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-weight: bold; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">keukenhygiëne net zoals voor de opleiding tot souschef. Het was zijn verantwoordelijkheid geweest en een dergelijke goorlap had hij niet om zich heen geduld. Die teef was tijdens de sessies altijd al suggestief en </span></span><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">bevooroordeeld geweest, vooral richting hem. <span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Ze had laten doorschemeren dat het aardappelschilmesje </span> wat in Henk zijn cel werd teruggevonden er door iedereen neergelegd kon zijn, nu de celdeuren overdag openbleven. Dat iedere gedetineerde die in de centrale keuken bij de messen kon op zich ook verdacht was. Wetende dat alleen hij dat privilege had. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">‘Ik vind dat moeilijk’. </span></i><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Nu moest hij voorzichtig zijn woorden kiezen. Vooral Anna was alert<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. ‘Het is oud gedrag, dat weet ik’ </i>zei hij overtuigend<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. </i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Maar wanneer het om mijn vak gaat en de hygiëne in onze keuken dan vergeet ik wat een dergelijk spoelkeukenbaantje kan betekenen voor iemand. </span></i><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Geweldig bedacht hij zich, hoe verzin ik het. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">‘en’</span></i><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> ging hij <i style="mso-bidi-font-style: normal;">verder ’Wat het voor Henk had betekend.</i> Hij besloot om na deze dramatische woorden enigszins wazig door het raam naar zijn wooncomplex te staren. </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><img height="257" id="il_fi" src="http://www.depers.nl/UserFiles/Image/2008/200807/20080704/tbs%20cel%20groot.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="335" /></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-63687738559720451072011-10-11T03:06:00.000-07:002011-10-11T06:16:26.205-07:00Helmcamera<div class="MsoNormal" style="background: whitesmoke; margin: 0cm 0cm 10pt; vertical-align: top;"><div style="background: whitesmoke; vertical-align: top;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif";">Op de website LiveLeak worden filmpjes geplaatst. Filmpjes van grappen en Filmpjes van ongelukken. Soms heftig soms doodsaai. Nieuwsgierigheid is wat me heel af en toe brengt om daar rond te neuzen. Misschien ben ik naïef en misschien ben ik geen diehard in internet informatie, of van internet beelden want ik schrok. Ik schrok van de heftigheid en de directheid. Oorlog is ons bekend, mij bekend. Ik zag film en ik las boeken. De eerste wereld oorlog met zijn haast clowneske zwart-witbeelden en de tweede met voornamelijk heroïsche overwinningen op de Duitsers en de Japanners. En ik zag de ‘shoot dem up’ spellen die jonge jongens leuk vinden om op hun PC te spelen. </span></div><div style="background: whitesmoke; vertical-align: top;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif";">Nu zag ik de werkelijke oorlog van dichtbij via een helmcamera. Het kwam binnen of ik keek met eigen ogen. </span></div><div style="background: whitesmoke; vertical-align: top;"><br />
</div><div style="background: whitesmoke; vertical-align: top;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif";">De film begint met een rustige haast vertrouwde beeld van soldaten in een netjes opgeruimde loopgraaf. De helmcamera kijkt wat om zich heen in een pastelkeurig mysterieus sprookjeslandschap. Er is nog een tweede soldaat die niet ver van hem vandaan over de rand kijkt. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Niets kondigt de ontzetting aan die zich na enkel seconden zal afspelen. Een sergeant komt het beeld in lopen en kijkt via opening van de beschermende aardwal. Hij wordt geraakt door een granaat of stapt op een landmijn. Een korte droge en ingehouden klap, daarna is er de stilte die al snel wordt opgevolgd door een regen van vallende kluiten. De loopgraaf is haast niet beschadigd maar op de grond ligt de jonge sergeant. Stil en opgevouwen. Ik moet verder kijken, wand de helm kijkt verder en vraag ‘how are you chartge ? Langzaam aan zie ik dat de jonge sergeant zijn onderbeen kwijt is, ik zie bloed en een kapot gezicht. De helmcamera roept hulp van een medic en begint zijn sergeant te verzorgen, legt hem recht. Er is geen paniek, en geen geschreeuw. De gewonde man is bij kennis maar in shock vermoed ik. De medic knipt zijn kleren weg en er verschijnt een wit naakt akelig mager jongens lijf waar bloed zijn weg naar beneden zoekt. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Het gezicht van de gewonde jongen wordt steeds zwarter waarschijnlijk door de luchtdruk van de explosie. Ik zie voor het eerst een jonge man sterven. </span></div><div style="background: whitesmoke; vertical-align: top;"><br />
</div><div align="center" style="background: whitesmoke; text-align: center; vertical-align: top;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif";"><a href="http://www.liveleak.com/view?i=fc1_1318259413">http://www.liveleak.com/view?i=fc1_1318259413</a></span></div><div style="background: whitesmoke; vertical-align: top;"><br />
</div><div style="background: whitesmoke; vertical-align: top;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif";">Het zijn verschrikkelijke beelden van een stervende sergeant en brengt de oorlog zo dichtbij. Beslis voor je zelf of je de beelden wil zien. Het zal je kijk op de oorlog voor goed veranderen. En maakt nederig en op mijn manier pacifistisch. Het is niet mijn zoon. Wat als dat je zoon is die met zijn dood getuigt van die waanzin. Ik ben een atheïst en dat is lastig. Ik kan god niet de schuld geven. Ik kan niet zeggen wat ben jij een zinloze arogante rothufter. Nee, ik kan alleen maar hopen dat de ouders van deze jongen troost vinden. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div></div><div class="MsoNormal" style="background: whitesmoke; margin: 0cm 0cm 10pt; vertical-align: top;"> </div><div class="MsoNormal" style="background: whitesmoke; margin: 0cm 0cm 10pt; vertical-align: top;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkBgbiTD6TLCvl5sDAvfHJoJV9JN3heAckhz2Xj7cbh3e2aV1lSNPz0mfxgI8RRBOm24xqFjgE2ZETvQrS0Tl2C8hIdkqDQP9fA56Vayl7Yg_6JiDOwlZ5m7jkyHaUDZ2sL07gKF56E8k/s1600/RIJK01_M-SK-A-1344-00_X.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" oda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkBgbiTD6TLCvl5sDAvfHJoJV9JN3heAckhz2Xj7cbh3e2aV1lSNPz0mfxgI8RRBOm24xqFjgE2ZETvQrS0Tl2C8hIdkqDQP9fA56Vayl7Yg_6JiDOwlZ5m7jkyHaUDZ2sL07gKF56E8k/s320/RIJK01_M-SK-A-1344-00_X.jpg" width="320" /></a></div><div align="center"></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-86648073462178241542011-09-26T11:40:00.000-07:002011-09-26T11:40:35.947-07:00Vergeten Vespers<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt;">hoofdstuk 1</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt;">Een galmende klap laat broeder Winfridus de lange stenen gang in kijken. Er werd een deur hard dichtgeslagen en dat irriteert hem. Hij blijft even staan om te luisteren of hij aan het wegstervende geluid kan achterhalen wie dat was geweest. De kou van de ingesleten stenen vloer trekt door zijn schoenen en knijpt in zijn kuiten. Hij kan zich niet herinneren dat hij zich zoiets vroeger gewaar was geweest en dat terwijl hij zomer en winter op sandalen had gelopen. De deur van zijn cel piept wanneer hij uiteindelijk naar binnen gaat, hij zal deze niet meer voor de metten<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=88346693775328656#_ftn1" name="_ftnref1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL; mso-fareast-theme-font: minor-fareast;">[1]</span></span></span></span></a> verlaten. De gebedentijden houd hij aan, al was het maar als voorbeeld voor de andere broeders die samen met hem hebben gekozen voor het wonen in dit oude klooster. Van de negenentwintig broeders uit zijn kloosterorde die er vorig jaar min of meer toe waren gedwongen om te verhuizen naar het nieuwe moderne wooncomplex voor religieuzen in ruste, waren er uiteindelijk twaalf met hem mee gegaan. Het luxe wooncomplex waar ze allemaal zouden gaan wonen had gelegen in het centrum van de stad en was in opdracht van de bisschop gebouwd. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt;">‘Het is een modern gebouw met mooie comfortabele eenpersoonskamers, het geeft uitzicht op een levendig stadsdeel vlak achter de kathedraal en het is voorzien van alle gemakken. Ook is er een verwarmde kapel met mooi zacht licht, waar U kunt bidden en mediteren, er zijn half gestoffeerde banken plus geluidsversterking</span></i><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 12pt;">’ had de jonge ambitieuze en overduidelijk niet religieuze directeur hen in een gelikte en enigszins dwingende samenkomst voorgehouden. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTb4qKkTsTrpWXeZf_vep8M3rpgh-21AORBGKWqSfN9eG9N3AakiHyYp_sqVnDhSD_Ggq0cwZ6ciGK4iMnul44CpntzKpYaRp30n298EJvKJKLYhp39JBWqMyHuFAvyEFpHJwQVnW1TX0/s1600/monnik.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" kca="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTb4qKkTsTrpWXeZf_vep8M3rpgh-21AORBGKWqSfN9eG9N3AakiHyYp_sqVnDhSD_Ggq0cwZ6ciGK4iMnul44CpntzKpYaRp30n298EJvKJKLYhp39JBWqMyHuFAvyEFpHJwQVnW1TX0/s320/monnik.jpg" width="224" /></a></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div style="mso-element: footnote-list;"><br clear="all" /></div><div style="mso-element: footnote-list;"><hr align="left" size="1" width="33%" /></div><div id="ftn1" style="mso-element: footnote;"><div class="MsoFootnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=88346693775328656#_ftnref1" name="_ftn1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode", "sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL; mso-fareast-theme-font: minor-fareast;">[1]</span></span></span></span></a><span style="font-family: Lucida Sans Unicode;"><span style="font-size: x-small;"> </span><span style="font-size: 8pt;">Gebedentijd</span><span style="font-size: x-small;"> </span><span style="font-size: 8pt;">1700u</span></span></div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-30570124107345185682011-09-24T01:58:00.000-07:002011-09-24T01:58:20.021-07:00Consult<span style="font-family: Calibri;">De dokter zwijgt terwijl hij achterover in zijn Gispen bureaustoel leunt. </span><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">‘Tja’</i> zegt hij dan enigszins besluiteloos </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">‘Ik heb met de internist gesproken en ziet er niet goed uit, ronduit zorgelijk. De foto’s en het weefselonderzoek bevestigen ons vermoeden. </i>Na die woorden richt hij zijn blik op het beeldscherm en gaat dan verder. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">“Wij zullen doen wat we kunnen, bestralingen, chemokuren en desnoods operatief weghalen van wat al te veel is aangetast. Maar veel hoop hebben we eerlijk gezegd niet. Het is aan u om rigoureus aan de slag te gaan en misschien, met de nadruk op misschien, is er een kleine kans dat u het red.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;">Mijn evenaar bolt wat op en ik buig met mijn Noordpool richting zijn bureau ten teken dat ik alle belangstelling heb voor zijn aankomende adviezen. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">En’ </i>zegt hij terwijl hij bezorgt naar mijn Europa en de verenigde staten kijkt, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">‘U bent echt veel te zwaar. Vooral in het westen. </i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Dit betekend voor u Meneer Mensheid. </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Stop onmiddellijk met roken.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Geen c02 uitstoot meer</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Stop de plastic productie en begin onmiddellijk met het verwijderen er van uit de oceanen. </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Beperk geboorte aan was. </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Laat de watervervuiling snel stoppen, uw rivieren en luchtwegen zijn zwaar vervuilt u hart draait overuren</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Maar het allerbelangrijkste is, vind een oplossing voor de economische groei. </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">U als aarde heeft alleen iets aan stabiliteit! Wat groeien, betreft, dat kan alleen nog geestelijke. Intellectuele of voor mij part spirituele, maar consumptiegroei is voor u taboe! Materieel gezien bent u al ver over de top. Begin eens met delen en stop met graaien. </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;">De dokter gaat recht opzitten en zet zijn PC uit, haalt dan uit zijn bureaulade twee glazen en een fles schotse whisky, en zegt <i style="mso-bidi-font-style: normal;">’Maar als ik eerlijk ben geef ik u weinig kans. </i>De bril die hij dan langzaam afneemt en voor zich op het bureau legt, is net als de toon waarop hij spreekt zo zwart bakeliet. <i style="mso-bidi-font-style: normal;"></i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;">Thuis vind ik via google, ‘Sneller dan licht” een interstellair reisorganisatie…Ik bestel enkelreisjes,</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Calibri;">Ik heb er nog een paar over…iets voor U? </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyCbuJCde4h0hKqHLGa8Z-_ookAmttmQ3kZ43IUbTYJ0RWtJhDYdlOnBp_3zQhGj04FyugGZcG8mlBZXcsJpAuUibkxpgSnMWYwr9JwDSn_wzpcA2d_5IEti-nQJCBhh2x3EpXMFfhwLg/s1600/Bacchanalia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" hca="true" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyCbuJCde4h0hKqHLGa8Z-_ookAmttmQ3kZ43IUbTYJ0RWtJhDYdlOnBp_3zQhGj04FyugGZcG8mlBZXcsJpAuUibkxpgSnMWYwr9JwDSn_wzpcA2d_5IEti-nQJCBhh2x3EpXMFfhwLg/s320/Bacchanalia.jpg" width="320" /></a></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-88346693775328656.post-60501587572574118982011-08-28T12:18:00.000-07:002011-10-03T11:40:04.677-07:00Fragment 1<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt; page-break-before: always; text-align: center;"><span style="color: black; font-size: 11pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: #f3f3f3;">1</span></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: 11pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Eerste dag (zondagmiddag)</span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="color: black; font-size: 11pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: #f3f3f3;"><span style="color: black;">Tegenover het middeleeuwse kerkje ligt het café of eigenlijk is het meer een herberg. Links naast de ingang is een raam met twaalf ruitjes en groen-wit geschilderde houten luiken. Rechts van de ingang zijn nog drie zulke ramen, wat de herberg uiteindelijk haar middeleeuws uiterlijk geeft. De bovenverdieping telt vier ramen zonder luiken en het dak draagt felrode pannen, die afsteken tegen de witgepleisterde muren. Voor de herberg staan drie nagenoeg identieke lindebomen. Wanneer ik mijn fiets onder de gigantische beukenboom tegen de resten van het stenen muurtje voor de kerk heb</span> </span><span style="color: black;">gezet en richting de ingang loop, lees ik het bordje 'Tapvergunning' en ernaast de met de hand geschreven letters:</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-line-height-alt: 14.75pt; text-indent: 8.5pt;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-line-height-alt: 14.75pt; text-align: center; text-indent: 8.5pt;"><i><span style="color: black; font-family: "Edwardian Script ITC"; font-size: 24pt; mso-bidi-font-family: Arial;">Café Walraven</span></i></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-line-height-alt: 14.75pt; text-align: center; text-indent: 8.5pt;"><i><span style="color: black; font-family: "Edwardian Script ITC"; font-size: 24pt; mso-bidi-font-family: Arial;">Anno 1645</span></i></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 8.5pt;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 8.5pt;"><span style="font-size: 11pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Boven de deur hangt een oud, geëmailleerd reclamebord van Oranjeboombier. Het is zondagmiddag, hoogzomer en het is zeker tweeëndertig graden. Het pleintje dat ik zojuist overstak richting het café, is eigenlijk meer een grote T-splitsing. Het is doodstil in het dorp, waardoor mijn voetstappen zachtjes galmen tegen de gepleisterde gevels. Het lijkt uitgestorven. Hier ben ik voor gekomen, dit wil ik fotograferen. De verlaten straten en de stilte van de zondagsrust. Het schijnbaar onveranderbare negentiende-eeuwse karakter van deze plattelandsgemeenschap. De landerijen en de boerenhoeven. Het bezoek dat ik vorig jaar met mijn vrouw aan het klooster en het internaat uit mijn jeugd bracht, veroorzaakte een<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ommezwaai in mijn fotografie. Of in ieder geval in mijn manier van kijken. Waar ik voorheen het unieke moment of een mooie compositie probeerde vast te leggen, zag ik plots het verhaal. Ik zag het in de details en in de rondschuifelende monniken. Het verhaal werd verteld door de gedeukte gamellen, opgestapeld in de oude, vervallen keuken. Ik zag het in de door duizenden uren van devotie uitgesleten kerkvloer toen de zon door de glas-in-lood ramen scheen. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 8.5pt;"><span style="font-size: 11pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Omdat mijn vrouw voor een moeilijk familiebezoek met haar zus naar Canada moest en mijn kinderen op een leeftijd zijn waarop ze liever zelfstandig hun vakantie doorbrengen, besloot ik het dorp uit mijn jeugd te bezoeken. Het is lang geleden dat ik er geweest ben. Ik schat ongeveer vijfendertig jaar. Hoewel nu ik er over nadenk, ben ik er op weg naar een begrafenis nog eens doorheen gereden. Het was een regenachtige, sombere winterdag en het Zeeuwse landschap kwam zwaarmoedig door de voorruit naar binnen. Ik voelde geen behoefte om te stoppen. Ik zag in het voorbijgaan bekende plekken die ongevraagd herinneringen opriepen. In tegenstelling tot tijdens die koude begrafenis is het nu broeierig warm. Zou een mens zich ten tijde van warmte meer herinneren, vraag ik me af. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;"><span style="font-size: 11pt; mso-bidi-font-family: Arial;">Het dorp lijkt niet veranderd. Er zijn nog steeds twee kerken, een Katholieke en een Protestantse, en een lagere school die nu wordt verbouwd tot dorpshuis. Ik zag de bakkerij waar de dove bakkersknecht zo hard werkte, dat ik er als kind bang van werd. Hij stootte onverstaanbare klanken uit en hij bewoog zich alsof hij spastisch was. Hij had een bordje </span><span style="font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Arial;">S/H</span><span style="font-size: 11pt; mso-bidi-font-family: Arial;"> achter op zijn fiets en kwam ons briesend achterna toen<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>'The King' en ik de kauwgomballenautomaat aan de gevel van de bakkerij volpropten met rotjes en deze lieten exploderen. Het regende minutenlang kauwgomballen. Eerst de ballen die recht naar beneden vielen, gevolgd door diegenen die via de dakpannen op straat stuiterden. 'The King' was mijn vriendje, zo genoemd omdat zijn naam 'Kees' zo klonk als hij hem zelf uitsprak. Hij was geboren met een hazenlip. Het dorp bestaat verder uit de hoofdstraat, een paar zijstraten en een dreef, een begraafplaats en een sportveld. Het is een klein, haast onveranderbaar Zeeuws dorp in de zak van Zuid-Beveland. In mijn herinnering bevolkt door boeren, ambachtslieden, werkvolk en een paar notabelen. En dat lijkt nu nog steeds zo te zijn. </span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 8.5pt;"><span style="font-size: 11pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nadat ik het plein en het kerkje heb gefotografeerd, loop ik richting het café en zie dat de deur openstaat. Zou het café überhaupt nog als café functioneren? Ik besluit naar binnen te gaan. Een kleine, stenen trap brengt me in de L-vormige ruimte. Links zie ik onder vieze, oude lakens iets wat een jukebox zou kunnen zijn en er staat ook een biljart. Daar bovenop liggen verkleurde reclameparasols. Recht voor me is een bar of eigenlijk een oude toog, waarachter de barkrukken, samen met een paar scheefgezakte kartonnen dozen, staan opgestapeld. Alles zit onder een grijze stoflaag. Rechts van me staan kleine cafétafeltjes met verschoten tafelkleedjes langs de wanden. Aan de wanden hangen wat zwart-wit foto's, een paar Zeeuwse landschapjes en verouderde reclameboodschappen. Er staat een prijzenkast van 'Boogschietvereniging Willem Tell' (staande en liggende wip). De toog draait met de L-vorm mee naar achteren, waar een lange kaarttafel staat met een laptop en een kop koffie erop. Er brandt een sigaret in een verder lege asbak; de rook kringelt sierlijk omhoog. Er moet dus iemand zijn. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 8.5pt;"><span style="font-size: 11pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wanneer ik naar binnen loop, stap ik gelijk veertig jaar terug in de tijd. Hoewel het eerder een opslagruimte lijkt, komen toch snel de herinneringen aan het oude café bij me boven. Als kind heb ik hier met klasgenootjes mijn eerste speelfilm gezien. Afgespeeld op een laken aan de wand. De voorstelling begon met Stan Laurel en Oliver Hardy in zwart-wit en werd gevolgd door een film over een eiland waar drenkelingen vochten met prehistorische monsters. Ik kon mijn ogen niet geloven. In de winter schoot men hier vanuit het achterraam met pijl en boog op een liggende wip in de tuin van het café. Soms was ik de pijlenraper. Dan haalde ik de afgeschoten pijlen op in de tuin en deponeerde die in de daarvoor bestemde mand. Het was dan altijd druk bevolkt met somber geklede mannen in een mist van rook. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 14.75pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 8.5pt;"><span style="font-size: 11pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het café is nog steeds hetzelfde als toen, maar het toont<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>kleiner dan in mijn herinnering. </span></span></div><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: NL; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-fareast-language: NL;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tegenover de kaarttafel zijn twee deuren, Een deur met 'Toilet' en de andere met 'Privé'. Ik zou het interieur van dit café willen fotograferen, maar ik doe het toch maar niet.</span> </span></span><br />
<span style="color: black;"><br />
</span><br />
<div align="center"><img height="301" id="il_fi" src="http://www.bhic.nl/data/upload/beek%20en%20donk,%20cafe%20schafrath%20interieur.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="400" /></div><div align="center"><br />
</div><div align="center">waarschijnlijk Cafe Walraven</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11489644076101157353noreply@blogger.com0