maandag 26 september 2011

Vergeten Vespers

hoofdstuk 1

Een galmende klap laat broeder Winfridus de lange stenen gang in kijken. Er werd een deur hard dichtgeslagen en dat irriteert hem. Hij blijft even staan om te luisteren of hij aan het wegstervende geluid kan achterhalen wie dat was geweest. De kou van de ingesleten stenen vloer trekt door zijn schoenen en knijpt in zijn kuiten. Hij kan zich niet herinneren dat hij zich zoiets vroeger gewaar was geweest en dat terwijl hij zomer en winter op sandalen had gelopen. De deur van zijn cel piept wanneer hij uiteindelijk naar binnen gaat, hij zal deze niet meer voor de metten[1] verlaten. De gebedentijden houd hij aan, al was het maar als voorbeeld voor de andere broeders die samen met hem hebben gekozen voor het wonen in dit oude klooster. Van de negenentwintig broeders uit zijn kloosterorde die er vorig jaar min of meer toe waren gedwongen om te verhuizen naar het nieuwe moderne wooncomplex voor religieuzen in ruste, waren er uiteindelijk twaalf met hem mee gegaan. Het luxe wooncomplex waar ze allemaal zouden gaan wonen had gelegen in het centrum van de stad en was in opdracht van de bisschop gebouwd.
‘Het is een modern gebouw met mooie comfortabele eenpersoonskamers, het geeft uitzicht op een levendig stadsdeel vlak achter de kathedraal en het is voorzien van alle gemakken. Ook is er een verwarmde kapel met mooi zacht licht, waar U kunt bidden en mediteren, er zijn half gestoffeerde banken plus geluidsversterking’ had de jonge ambitieuze en overduidelijk niet religieuze directeur hen in een gelikte en enigszins dwingende samenkomst voorgehouden.




[1] Gebedentijd 1700u

zaterdag 24 september 2011

Consult

De dokter zwijgt terwijl hij achterover in zijn Gispen bureaustoel leunt.
‘Tja’ zegt hij dan enigszins besluiteloos
‘Ik heb met de internist gesproken en ziet er niet goed uit, ronduit zorgelijk. De foto’s en het weefselonderzoek bevestigen ons vermoeden. Na die woorden richt hij zijn blik op het beeldscherm en gaat dan verder.
“Wij zullen doen wat we kunnen, bestralingen, chemokuren en desnoods operatief weghalen van wat al te veel is aangetast. Maar veel hoop hebben we eerlijk gezegd niet. Het is aan u om rigoureus aan de slag te gaan en misschien, met de nadruk op misschien, is er een kleine kans dat u het red.

Mijn evenaar bolt wat op en ik buig met mijn Noordpool richting zijn bureau ten teken dat ik alle belangstelling heb voor zijn aankomende adviezen.
En’ zegt hij terwijl hij bezorgt naar mijn Europa en de verenigde staten kijkt, ‘U bent echt veel te zwaar. Vooral in het westen.
Dit betekend voor u Meneer Mensheid.
Stop onmiddellijk met roken.
Geen c02 uitstoot meer
Stop de plastic productie en begin onmiddellijk met het verwijderen er van uit de oceanen.
Beperk geboorte aan was.
Laat de watervervuiling snel stoppen, uw rivieren en luchtwegen zijn zwaar vervuilt u hart draait overuren

Maar het allerbelangrijkste is, vind een oplossing voor de economische groei.
U als aarde heeft alleen iets aan stabiliteit! Wat groeien, betreft, dat kan alleen nog geestelijke. Intellectuele of voor mij part spirituele, maar consumptiegroei is voor u taboe! Materieel gezien bent u al ver over de top. Begin eens met delen en stop met graaien.

De dokter gaat recht opzitten en zet zijn PC uit, haalt dan uit zijn bureaulade twee glazen en een fles schotse whisky, en zegt ’Maar als ik eerlijk ben geef ik u weinig kans. De bril die hij dan langzaam afneemt en voor zich op het bureau legt, is net als de toon waarop hij spreekt zo zwart bakeliet.

Thuis vind ik via google, ‘Sneller dan licht” een interstellair reisorganisatie…Ik bestel enkelreisjes,
Ik heb er nog een paar over…iets voor U?