“Je bedoelt dat Annabel je geconfronteerd heeft paar weken geleden? Vroeg zijn behandelaar terwijl hij een A4tje naar zijn collega schoof waarop waarschijnlijk het verslag van het voorval stond.
‘Bedoel je dat incident ‘. Herhaalde de psychiater.
Nu twijfelde hij, zou zijn behandelaar doelen op het korte en krachtige weerwoord richting die dikke teef. Ze had het -God betert- opgenomen voor de galbak van een Frits, die door zijn evaluatieverslag het felbegeerde keukenbaantje niet gecontinueerd had gezien.
Ook had ze later tijdens het groepsgesprek laten doorschemeren dat hij zijn functie als gedetineerd souschef misschien wel had misbruikt door een negatief hygiënerapport over hem te schrijven. Hij had daar godverdomme alle recht toe. Hij was niet voor niets cum laude geslaagd voor de opleiding keukenhygiëne net zoals voor de opleiding tot souschef. Het was zijn verantwoordelijkheid geweest en een dergelijke goorlap had hij niet om zich heen geduld. Die teef was tijdens de sessies altijd al suggestief en bevooroordeeld geweest, vooral richting hem. Ze had laten doorschemeren dat het aardappelschilmesje wat in Henk zijn cel werd teruggevonden er door iedereen neergelegd kon zijn, nu de celdeuren overdag openbleven. Dat iedere gedetineerde die in de centrale keuken bij de messen kon op zich ook verdacht was. Wetende dat alleen hij dat privilege had.
‘Ik vind dat moeilijk’. Nu moest hij voorzichtig zijn woorden kiezen. Vooral Anna was alert. ‘Het is oud gedrag, dat weet ik’ zei hij overtuigend.
Maar wanneer het om mijn vak gaat en de hygiëne in onze keuken dan vergeet ik wat een dergelijk spoelkeukenbaantje kan betekenen voor iemand. Geweldig bedacht hij zich, hoe verzin ik het.
‘en’ ging hij verder ’Wat het voor Henk had betekend. Hij besloot om na deze dramatische woorden enigszins wazig door het raam naar zijn wooncomplex te staren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten