Ik heb een aquarium. Nee geen bak met water, maar een virtueel aquarium. Ergens binnen in mijn laptop is het aquarium opgeslagen en met een muisklik tover ik het gezellige geluid van de bubbels en zwemmen er Black Mollie’s, een school Neontetra en ook nog een jonge maanvis. Op de bodem kruipt een krab langs een heloranjezeester en wuiven op de virtuele golfstroom prachtig verlichte waterplanten terwijl een klein schatkistje zich opent en sluit. Het water is helder als glas dus het digital filter werk prima ondanks dat ik, ja ik geeft het toe, te vaak virtueel voer en te veel virtueel fok. Nu wil het geval dat ik die visjes observeer en plots viel het mij op dat het aquarium veel groter moet zijn dan mijn beeldscherm, want de vissen verdwijnen uit het beeld om vervolgens aan de andere kant van mijn beeld weer binnen te zwemmen. Er moet dus een (voor mij onzichtbaar) virtueel aquarium zijn. Of nog erger een virtueel bassin. Misschien is wat ik zie het begin van een virtuele zee. Mijn vissen zien er ook ongelofelijk gelukkig en gezond uit en wanneer u wel eens goed naar een aquariumvis hebt gekeken dan zou u weten dat de bekjes van visjes in een klein aquarium altijd ietwat naar beneden hangen. Bij mijn vissen dus niet, echt niet. Ik kan ronduit spreken van vrolijke opgetrokken mond(bek)hoeken. Mijn vissen hebben overduidelijk meer ruimte dan mijn 17 inch. Ik hoor u denken waar zijn dan de andere zeebewoners. Nou daar heb ik het volgende over uitgedokterd. Waarschijnlijk is er een virtuele grens net buiten mijn gezichtsveld en mogen alleen streng geselecteerde virtuele vissen die zijn voorzien van een onderhuidse chip de Sony Viao 17 inch binnen. Wat ik op zich jammer vind, want ik houd wel van het schorremorrie van de zee. Maar wanneer er een virtuele zee zit achter mijn virtuele aquarium dan is er waarschijnlijk ook een virtuele kust met een virtueel palmenstrand. Mijn vraag aan u is, Hoe betreed ik deze mooie harmonische diepzeewereld ? Wanneer u het weet mag u mee…..of bent u al weg ?
