Wacht(kamer)
Er liggen erg veel ‘tijdschriften’. Stapels!. Sommigen gaan
terug tot 2006. Met moeite sla ik de pagina’s om maar mijn aandacht beklijft nergens.
Ik hoor iemand roepen 'Mevr Mortales'. Waarna er niets gebeurt. Nogmaals, nu iets scherper klinkt ‘Mevrouwww Mortales'. Dan
zowaar verheft een zware zeventigplusser zich en volgt de verpleegkundige enigszins
moedeloos. De Viva heeft in 2009 de vakantieliefde als thema, waarin een
radeloos redactielid haar gebronsde adonis treft op een palmstrand aan azuren
zee. Hij strooit complimenten en weet raad met massage olie en zonebrand. Traag
passeert mij een vrouw van middelbare leeftijd met net zo’n linnen tasje als waarin ik mijn, IMR afleiding
cd’s, mijn brood voor na, en mijn mobiel
meezeul. Bij haar echter krult sierlijke een doorzichtig gelig slangetje vanuit
het opbollende tasje tot onder haar rok. Ze kijkt heel even onbewogen naar me. Ik
lees verder dat de vakantieliefde er geen moeite mee heeft wanneer het gevlinderde
redactielid betaald in de strandtent waar hij erg populair blijkt te zijn. Hij
kent iedereen maar heeft alleen oog voor haar. Terwijl hij zijn hagelwitte
tanden bloot lacht boven een veel te dure cocktail, veroorzaakt een kudde
witte jassen kippenvelwind en zie ik hoe een opperwittejas een waaier van
nauwelijks aan El cid ontsnapte feuten meesleuren al was hij de feutenvanger
van Hamelen. Niets van metaal mag mee naar binnen, zegt de coassistent wanneer
ik met sardonisch genoegen de vakantieliefde terug op de stapel leg. Ik ken de
afloop.
