Boek: Zestig
Auteur: Bart Chabot
Uitgeverij: De Bezige Bij
355 blz
Het is hem niet aan te zien, maar Bart Chabot is zestig jaar
geworden ( 26 september 1954). Reden voor een feestje en een jubileumboek. Materiaal
genoeg zal de Haagse dichter zijn uitgever voorgehouden hebben. Want wanneer
deze markante persoonlijkheid net zo snel schrijft als hij spreekt moest er
materiaal genoeg zijn. De meeste Nederlanders kennen Bart Chabot echter van
zijn TV optredens bij Pauw& Witteman ( nu Pauw), De Wereld draait door en
Het groot Nederlands dictee. Voor dit laatste televisie programma schreef hij,
na er zelf vierentwintig keer aan te hebben deelgenomen, de vijfentwintigste
jubileum uitzending. ‘Zijn laatste’ kondigde hij aan. De frequente
theaterbezoekers onder ons zullen Bart Chabot kennen van zijn
theatervoorstellingen samen met Martin Bril en Jan Mulder en later met Herman
Brood en Jules Deelder waarin vooral zijn gedichten en korte verhalen voor het
voetlicht kwamen. Bart Chabot is een zeer productieve schrijver van proza en
poëzie met vierendertig titels op zijn naam.
60, is overduidelijk een bloemlezing met op de omslag de
schrijver zelf, stemmig gekleed in het zwart, die een plank voor zijn hoofd
houd met de letters zestig. De feestelijke letters ‘bart chabot’ kunnen nog
maar met moeit de vreugde ophouden. Toch is het geen somber boek maar meer een
verzameling korte realistische vertellingen van een bewogen leven. Het is onderverdeeld
in thematische hoofdstukken met bevlogen namen zoals; Early days, Haagse
schimmen (1 en 2), Broodje totaal en (A few of) My favorite things, om te
eindigen met een tiental gedichten. Het voert de lezer met grote stappen door
het oeuvre en het leven van de schrijver en toont ons zonder meer de juweeltjes
(of pareltjes zo u wilt), uit zijn werk. Hij verhaalt over zijn avonturen met
grootheden die wij allemaal kennen; The Golden Earring, Herman Brood, Lee
Towers, Martin Bril, Ronald Giphart, Femke Halsema en vele anderen. Ook de
angstige ervaring en behandeling van zijn brughoektumor ( een tumor aan het
oor-orgaan) weet hij op zijn typische Chabot wijze te verwoorden. Bart is,
naast zijn oprechtheid die van de bladzijden af springt, vooral erg
humoristisch zonder gemakzucht. Herhaalde malen schiet ik tijdens het lezen in
de lach wat mij over het algemeen niet gemakkelijk overkomt tijdens lezen. Zijn
humor lijkt voort te komen uit de oprechte verbazing over het leven zelf en het
heeft zelden de bijsmaak van cynisme en al helemaal niet van sarcasme. Hij weet
het prachtig te formuleren in een weergaloze stijl. Wanneer je Bart Chabot wil
leren kennen zonder zijn hele oeuvre door te worstelen, heeft aan dit boek een
leuke handwijzer of te wel ‘Chabot in 355 bladzijden’. De gedichten die het
einde van het boek aankondigen vind ik lastig te beoordelen omdat de manier
waarop hij zijn werk voordraagt de literaire kracht wat mij betreft sterk
onderstrepen. Wanneer ik ze (stiekem) op de typische Chabot manier probeer te
declameren val ik al snel in de jammerlijke afgrond van hoogmoed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten