Niet nodig

Hij vindt het niet nodig. Hij vindt het allemaal onzin en kijkt me zo'n beetje zijn kamer uit. Maar ik ga niet weg en hij weet dat ik niet weg ga. Dan overziet hij de situatie en bied me dan een stoel aan maar blijft zelf hardnekkig staan. Zo is hij niet te klein. Zo kijkt hij over me heen.

Zijn laatste broer stierf vijf jaargeleden. Ooit waren ze met z'n zessen geweest exclusief vader en moeder. Niemand verliet de ouderlijke woning om een eigen leven te beginnen. Wat je noemt een vreemd gezin. Je ziet ze wel eens in van de curiosaprogramma's van de publieksomroep. Hij is eenentachtig jaar en bleef alleen achter in het grootte toe al zwaar vervuilde huis. Hij rookt niet, hij drinkt niet en hij bid niet. Toch kwamen er klachten, klachten over stank en klachten over verwaarlozing van een oude man. De gemeente stuurde een werker en een vrachtwagen die zijn eeeu's en hoo's negeerde. Alles, maar dan ook alles verdween zonder mededogen in de vernietigende kraakwagen. Zijn radio, zijn foto's van moeder, zijn 'Mensch erger je niet', zijn matras en zijn jaegerondergoed. Kilo's met moeite en liefde bij elkaar verzamelde reclame folders en kranten die hij als graficus op waarde wist te schatten werd rukzichloos in de alles verslindende bak gedeponeerd. Was het gedrukt, dan was het hem lief en niet vernietigbaar. Hij had er stilletje naar gekeken en hij had niet geweten wat te doen.
Het huis werd dicht gespijkerd door een paar onverstaanbaar spreken de mannen en hij kreeg een kamer als aanleun.

Nu zit ik op een van de twee stoelen die hij mocht houden en hij wil van alles dat ik hem te bieden heb niets aannemen. Geen koffie zet apparaat, geen stofzuiger of wasmachine. Zacht herhaald hij wat hij al eerder zei "ik heb niks nodig"
Mij wacht geduld, begrip en vertrouwen tot hij reutelt…het tweedehands koffiezetapparaat.